by 
Σε κανέναν αιώνα δεν μεταβλήθηκε κατά τη διάρκειά του τόσο ριζικά ο τρόπος ζωής, η καθημερινή εμπειρία της πλειονότητας των ανθρώπων, όσο στον 20ό αιώνα. Ποιος είναι όμως ο δικός μας 20ός αιώνας; Μας αρκούν οι ιστορίες που γράφονται ως βιογραφία του έθνους ή που ενδιαφέρονται μόνο για την πολιτική;Στο βιβλίο αυτό, η ιστορία του ελληνικού 20ού αιώνα, που αρχίζει με τη δεκαετία των πολέμων 1912-1922 και φθάνει ως την είσοδο της Ελλάδας στην κρίση του 2010, αντιλαμβάνεται την Ελλάδα σαν ένα κύτταρο σε συνεχή μεταβολισμό με το περιβάλλον του. Μετακινεί συνεχώς τον φακό παρατήρησης, ώστε άλλοτε να κοιτάζει τις ελληνικές εξελίξεις πανοραμικά, μέσα από τις μεταβολές της παγκόσμιας ιστορίας, και άλλοτε να τις προσεγγίζει για να αναδείξει το ατομικό βίωμα. Είναι μια ιστορία που παρουσιάζει τη διεθνή δυναμική των γεγονότων που ξεπερνούν τα εθνικά σύνορα, αλλά και τις διεθνείς περιδινήσεις που συμπαρασύρουν την Ελλάδα στην τροχιά τους. Που μας ζητά να δούμε σφαιρικά την ιστορία στις κοινωνικές, δημογραφικές, πολιτικές και πολιτισμικές της διαστάσεις. Μια ιστορία που έχει σημείο εκκίνησης τον σύγχρονο ιστορικό προβληματισμό. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Περιεχόμενα
Η αναδιοργάνωση της Ευρώπης και οι Έλληνες. Ο μακρός Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος
Χυτεύοντας το έθνος, ρυθμίζοντας την κοινωνία. Ο ελληνικός Μεσοπόλεμος
Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και Ολοκαύτωμα
Εμφύλιος και συγκρότηση κράτους
Μετά τον κατακλυσμό. Η μεταπολεμική ανασύνταξη
Το πανηγύρι της Δημοκρατίας
Ευρωπαϊκή ενοποίηση και μετασχηματισμός της Ελλάδας
Η εσωτερίκευση της παγκοσμιοποίησης
Από τον ένα αιώνα στον άλλο
Πώς είδαν οι Έλληνες την ιστορία τους στον 20ό αιώνα
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ένα βιβλίο Ιστορίας, που διαβάζεται πολύ ευχάριστα, χωρίς να χάνεται σε λεπτομέρειες και που το μόνο δύσκολο, είναι θέμα …βάρους 🙂
Κουράζεται το χέρι σου να το κρατάς, κυρίως αν το διαβάζεις ξαπλωμένος…
συνηγορώ πιο θερμά στα γούστα σου,
βλέπεις το φιλμ του 20ου αιώνα της χώρας
χωρίς τα ιδεολογικά αφηγήματα της κάθε πλευράς
να απαιτούν για άλλη μια φορά την αδικαίωτη ρεβάνς
και όταν το τελειώσεις διαπιστώνεις ότι έκανες και μπράτσα
Επειδή η "μπάρα" έχει βάρη και στα δύο άκρα, προτείνω και το : "Ιστορία της νεότερης και σύγχρονης Ελλάδας, 1750-2015" , του Γ.Β. Δερτιλή των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης.
Από το οπισθόφυλλο : το ελληνικό κράτος δημιουργείται το 1828 εκ του μηδενός και αλλάζει ριζικά την ζωή των ανθρώπων που το δημιούργησαν με την φαντασία τους και με την επαναστατική τους πράξη. Τους επιβάλλει την αυθεντία και την νομιμότητά του, την βία και την εξουσία του· ελέγχει την αναμεταξύ τους βία· τέμνει, δικάζει και τιμωρεί· εκπαιδεύει τους νέους και τις νέες, τους μαθαίνει τον νόμο, την τάξη, την υποταγή, τον πατριωτισμό. Και εκείνοι, με την σειρά τους, απορρίπτουν αυτό το κράτος υποκύπτοντας, το στελεχώνουν για να το χρησιμοποιούν εναντίον αλλήλων, το περιβάλλουν με τα εθνικά σύμβολα και το στηρίζουν, το διεκδικούν και εξεγείρονται για να το καταλύσουν και να το θεσμίσουν εξ υπαρχής. Εκείνοι διατυπώνουν τις εθνικιστικές του φαντασιώσεις, εκείνες μεταδίδουν στα παιδιά τους τις αλυτρωτικές του προσδοκίες και, όλοι μαζί, ακολουθούν τις σημαίες του, τροφοδοτούν με φόρους τα ταμεία του και με αίμα τους πολέμους του.
Συντηρητικότερο μεν, εξίσου ενδιαφέρον δε.
ΥΓ1. Επειδή μιλάμε για βάρη/μπράτσα ας εξηγήσουμε με όρους φυσικής την κραυγή του Ιακώβου : "κάτσε κάτω από την μπάρα".
ΥΓ2. Ασφαλείς μάσκες προστασίας είναι αυτές με την μπλε (εξωτερική) και λευκή (εσωτερική) επιφάνεια. Η μπλε επιφάνεια είναι υδρόφοβη και η λευκή υδροφιλη.