Η ΚΒΑΝΤΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΔΙΔΑΚΤΕΑ-ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ ΤΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ! Μια επαναστατική θεωρία σε εκπληκτική συμφωνία με τα τρέχοντα πειραματικά δεδομένα! Αυτή που μεταξύ άλλων ερμηνεύει με πληρότητα τον Περιοδικό Πίνακα! Η επιστήμη έχει ένα ανεκτίμητο δομικό χαρακτηριστικό ! Είναι αντιδογματική ! Δέχεται ότι η κάθε θεωρία όσο πλήρης κι είναι σήμερα, μπορεί να τροποποιηθεί όταν νέα πειραματικά δεδομένα το προκαλέσουν – απαιτήσουν ! Σε αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό οφείλεται η συνεχής πρόοδος και εξέλιξη στους τομείς των Φυσικών Επιστημών και της Τεχνολογίας!
Καλημερα Γιωργο.Πολυ ωραια το λες.Αντιδογματικη. Και ετσι πρεπει να ειναι.Αυτο βεβαια ειναι κατακτηση αιωνων.Αν παμε πισω στον χρονο δεν ηταν παντα ετσι.Τον μεσαιωνα οι σχολαστικοι ελεγαν πως οτι δεν περιλαμβανεται στα βιβλια του Αριστοτελη απορριπτεται.Ακομα πιο παλια οι Πυθαγοριοι απ οτι ξερω δεν δεχοντουσαν την υπαρξη αρρητων αριθμων.Εχω διαβασει ενα ωραιο αστυνομικο μυθιστορημα “Πυθαγόρεια εγκληματα” του Τεύκρου Μιχαηλίδη που γραφει κατι στον προλογο για τον Πυθαγορα και τον μαθητη του Ιππασο,που εχει σχεση με την δογματικοτητα των Πυθαγορειων.
Τελευταία διόρθωση1 έτος πριν από Κωνσταντίνος Καβαλλιεράτος
Καλημέρα σε όλους.
Από τον επώνυμο Ανδρέα
Αϊνστάιν και η επανάσταση στη φυσική – μια άλλη προσέγγιση
Το κείμενο που ακολουθεί είναι του φυσικού Ανδρέα Κασσέτα(1944 – 2015)
«Ταξιδευτής των μαθητικών ονείρων, παραγωγός διανοητικής ηδονής, συνδύαζε τη Φυσική με τη λογοτεχνία». Έτσι μιλούσαν οι φίλοι του Ανδρέα Κασσέτα, που το πρωί της Κυριακής άφησε την τελευταία πνοή του, έπειτα από μάχη με τον καρκίνο. Ο Ανδρέας Κασσέτας λάτρευε την πνευματική καλλιέργεια και τη φυσική. Είχε γεννηθεί στο Κουκάκι το 1944, από νωρίς αφιερώθηκε στην αγαπημένη του επιστήμη.
Δίδαξε Φυσική σε χιλιάδες μαθητές Γενικού Λυκείου – τα τελευταία χρόνια στην Ιόνιο Σχολή της Φιλοθέης. Την τελευταία δεκαετία διετέλεσε επιμορφωτής περίπου δύο χιλιάδων εκπαιδευτικών.
Συγγραφέας πολλών βιβλίων για τη διδακτική της φυσικής, αλλά και κειμένων που επιχειρούσαν το πάντρεμα φυσικής και λογοτεχνίας, ο Ανδρέας Κασσέτας, διεκδικούσε πάντα μια ανοιχτή κοινωνία, που χάρη στη γνώση θα γκρεμίζει σύνορα.
Από το πρώτο του βιβλίο το 1972 με τίτλο «Λύνοντας ασκήσεις Φυσικής», μέχρι τα δυο πιο πετυχημένα βιβλία διδακτικής Φυσικών Επιστημών στη χώρα («Το μακρόν Φυσική προ του βραχέως Διδάσκω», 2000 και «Το μήλο και το κουάρκ», 2004), ο Ανδρέας Κασσέτας συνόψιζε στο γραπτό του λόγο το ανεπανάληπτο διδακτικό του ταπεραμέντο. 1920, Έρωτας με την πρώτη ματιά
Τον Απρίλιο του 1920 στην Γερμανία έκανε την εμφάνισή του ο Νηλς Μπορ. Είχε προσκληθεί από τον Μαξ Πλανκ να μιλήσει στην Εταιρεία Φυσικής του Βερολίνου αλλά το κορυφαίο γεγονός της επίσκεψής του ήταν η συνάντησή του με τον Αϊνστάιν. Μέχρι τότε ο ποδοσφαιριστής της Κοπεγχάγης και ο βιολιστής του κόσμου δεν είχαν ποτέ γνωριστεί. Για τον Αϊνστάιν, ο Μπορ αντιπροσώπευε την άλλη πλευρά του εαυτού του. Ήταν «ο δρόμος» που δεν είχε εκείνος ακολουθήσει. Την εποχή εκείνη ο Μπορ υποστήριζε μία συμπληρωματική προσέγγιση στη Φυσική. Το φως μπορούσε να είναι είτε ένα κύμα είτε ένα σωματίδιο ανάλογα με το πώς το «έβλεπε» κανείς. Η ιδέα θύμιζε τον προφητικό λόγο του Αϊνστάιν το 1909. Παρόλα αυτά δεν του άρεσε. Η κβαντική επανάσταση στη γέννηση της οποίας είχε συμβάλει δεν έπαυε να τον ενοχλεί. «Το ζήτημα της αιτιότητας με ανησυχεί. Θα μπορέσει άραγε η κβαντική συμπεριφορά να γίνει συμβατή με την έννοια αιτιότητα; Δεν θα ήθελα καθόλου το να εγκαταλείψουμε τελείως την αιτιότητα» είχε γράψει στον φίλο του Μαξ Μπορν μόλις πριν από ένα μήνα.
Ωστόσο στο ζήτημα της ανθρώπινης προσωπικής επικοινωνίας οι δύο άνδρες τα πήγαν εξαιρετικά. Η πρώτη εκείνη γνωριμία τους, ο Νηλς 35 ετών και ο Άλμπερτ 41, ήταν κάτι σαν ΕΡΩΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΑΤΙΑ. «Τον συμπαθώ πολύ αυτόν τον τύπο» έλεγε αργότερα ο Αϊνστάιν στον Έρενφεστ. «Είναι ένας πολύ ευαίσθητος τύπος και τριγυρνάει τον κόσμο σαν υπνωτισμένος». Στα χρόνια που προηγήθηκαν είχαν και οι δύο εκφραστεί κατά του πολέμου, ήταν, όπως έλεγε ο Αϊνστάιν, ομοϊδεάτες, είχαν και οι δύο μια υψηλού επιπέδου αίσθηση του χιούμορ, είχαν μια τρομερή συμπάθεια ο ένας για τον άλλο αλλά στα ζητήματα της επιστημολογίας δεν τα βρήκαν ποτέ.
Και αυτό φάνηκε από την πρώτη στιγμή. Η συζήτησή τους εστιάστηκε στο ζήτημα «κβάντα και αιτιότητα» με στο οποίο και οι δύο έμεναν αμετακίνητοι στις θέσεις τους.
«Δεν γίνεται να μη μπορούμε να συμφωνήσουμε σε μια κοινή γλώσσα δύο ομοϊδεάτες όπως εμείς. Ίσως θα έπρεπε να συμφωνήσουμε σε κάποιες γενικές αρχές». Έτσι ήταν ο Αϊνστάιν εκείνης της εποχής. Αναζητούσε πάντα τις θεμελιώδεις Αρχές, κάποιες δηλαδή ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ στις οποίες θα μπορούσε να στηριχτεί. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΤΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ, ΤΩΡΑ -ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΠΙΟ ΠΕΡΑ- ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΑΝΑΝΤΙΡΡΗΤΕΣ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ!!!
Το αναλλοίωτο της ταχύτητας του φωτός, η ισοδυναμία μάζας και ενέργειας, η ισοτιμία επιτάχυνσης και βαρύτητας και η Αρχή της αιτιότητας ήταν μερικές μόνο από αυτές.
Ο Μπορ απέρριψε την ιδέα. Αυτό δεν θα το δεχόταν ποτέ. «Θα ήταν η μεγαλύτερη προδοσία», είπε «το να μπουν σε ένα καινούργιο βασίλειο γνώσεων με προκαθορισμένα συμπεράσματα για την Αλήθεια».
Λίγα χρόνια αργότερα έκανε την περίφημη δήλωση «Κάθε μεγάλη Αλήθεια είναι μια δήλωση το αντίθετο της οποίας είναι επίσης μία μεγάλη Αλήθεια».
Ενώ ο ένας, ο Πάπας της Επιστήμης ήθελε να διατηρήσει την τάξη και την Αιτιότητα, ο άλλος, ο μετέπειτα Πατριάρχης της Κβαντομηχανικής, διακήρυττε ότι ήταν έτοιμος να ακολουθήσει το ένστικτό του και πως τίποτα δεν είναι ιερό και απαραβίαστο.
Δεν έπαψαν ποτέ να είναι αγαπημένοι. Ένα σπάνιο παράδειγμα δύο ανθρώπων που ενώ ουσιαστικά ποτέ δεν συμφώνησαν δεν έσβησε ποτέ ο «έρωτας» που ξέσπασε με την πρώτη τους συνάντηση τον Απρίλιο του 1920 στο Βερολίνο. Τον επόμενο χρόνο ο Αϊνστάιν πήρε το Νόμπελ Φυσικής, ενώ τον μεθεπόμενο, το έτος δηλαδή 1922, το Νόμπελ Φυσικής απονεμήθηκε στον Νηλς Μπορ.
Πιθανοκρατία vs αιτιοτητα σημειώσατε 1. Τελικά ο Θεός παίζει ζάρια με το σύμπαν και από του χρόνου θα ρίχνουν ζαριές και οι μαθητές μας. Τι ζαριά θα φέρουν; Αρχή της αβεβαιότητας. Είναι πολύ θετικό πάντως ότι τα θετικά Ελληνοπουλα θα έρθουν σε επαφή(δε χρειάζεται βάθος) με τις δύο κορυφαίες θεωρίες φυσικής που διαθέτουμε σημερα και μια σειρά από τιτανοτεραστιους φυσικούς.
ΥΓ. Γιώργο δε βρίσκω το λινκ.
Καλησπέρα συνάδελφοι,
όσο και αν συμφωνώ με το μη δογματικό χαρακτήρα της επιστήμης (αναρωτιέμαι αν αυτό ισχύει πάντα και για τους φορείς της επιστήμης στην κοινότητα…),
ίσως αποτελώ μειοψηφία, αλλά δεν θα ήθελα να δω την κβαντική θεωρία στην ύλη της φυσικής για τις πανελλαδικές εξετάσεις, για δύο λόγους:
Ο πρώτος και σοβαρός λόγος, γιατί η θεμελίωση εννοιών της κβαντικής θεωρίας είναι αδύνατη με τις γνώσεις που έχουν οι μαθητές με το υπάρχον αναλυτικό πρόγραμμα στην φυσική, άρα δεν αντιλαμβάνομαι το λόγο εξέτασής της σε εξετάσεις που κρίνουν την εισαγωγή τους στο Πανεπιστήμιο/Πολυτεχνείο. Όσο για το αστείο επιχείρημα περί «σύγχρονης» φυσικής, το αντιπαρέρχομαι για τον εξής λόγο: Το προφανές, του ότι η φυσική που γνωρίζουμε σήμερα είναι μία, άσχετα με τον ιστορικό χρόνο που την καταλάβαμε. Διαφορετικά το παιδαγωγικό, για να ανεβείς μία σκάλα πρέπει πρώτα να πατήσεις στα πιο χαμηλά σκαλοπάτια, αλλιώς …πέφτεις. Αν από την άλλη θέλουμε ένα μάθημα γενικής παιδείας για τους νέους μας, ας το αφήσουμε εκτός εξετάσεων και ας το καταστήσουμε κατανοητό και ενδιαφέρον για να το παρακολουθούν.
Ο δεύτερος λόγος χάριν αστεϊσμού (καμιά φορά τα τραγικά λέγονται καλύτερα διακωμωδώντας τα). Δεν έχω καμία όρεξη να χρειαστεί να λύσω άσκηση όπου… το κβαντομηχανικό πηγάδι δυναμικού θα συνδυάζεται με το θεώρημα Torricelli… (ευτυχώς βγήκαν εκτός των ρευστά θα μου πείτε).
Γεια σου Παναγιώτη! Το πήρα ως εικόνα από το προφίλ στο facebook συναδέλφου ,φίλου και πρώην μαθητή μου. Η ανάρτηση έχει επιπλέον το όνομα του συναδέλφου με τη φράση “όλη μου η ζωή”.
Γεια σου Άρη ! Το πήρα ως εικόνα από το προφίλ στο facebook συναδέλφου ,φίλου και πρώην μαθητή μου. Η ανάρτηση έχει επιπλέον το όνομα του συναδέλφου με τη φράση “όλη μου η ζωή”.
Γεια σου Κωνσταντίνε. Το βιβλίο που αναφέρεις θα είναι από τα πρώτα που θα διαβάσω το φετινό καλοκαίρι. Μου αρέσει αυτό το είδος θεματολογίας και ο Μιχαηλίδης.
by 
Γιατί δεν βρίσκω το λινκ;
Η ΚΒΑΝΤΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΔΙΔΑΚΤΕΑ-ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ ΤΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ! Μια επαναστατική θεωρία σε εκπληκτική συμφωνία με τα τρέχοντα πειραματικά δεδομένα! Αυτή που μεταξύ άλλων ερμηνεύει με πληρότητα τον Περιοδικό Πίνακα! Η επιστήμη έχει ένα ανεκτίμητο δομικό χαρακτηριστικό ! Είναι αντιδογματική ! Δέχεται ότι η κάθε θεωρία όσο πλήρης κι είναι σήμερα, μπορεί να τροποποιηθεί όταν νέα πειραματικά δεδομένα το προκαλέσουν – απαιτήσουν ! Σε αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό οφείλεται η συνεχής πρόοδος και εξέλιξη στους τομείς των Φυσικών Επιστημών και της Τεχνολογίας!
Καλημερα Γιωργο.Πολυ ωραια το λες.Αντιδογματικη. Και ετσι πρεπει να ειναι.Αυτο βεβαια ειναι κατακτηση αιωνων.Αν παμε πισω στον χρονο δεν ηταν παντα ετσι.Τον μεσαιωνα οι σχολαστικοι ελεγαν πως οτι δεν περιλαμβανεται στα βιβλια του Αριστοτελη απορριπτεται.Ακομα πιο παλια οι Πυθαγοριοι απ οτι ξερω δεν δεχοντουσαν την υπαρξη αρρητων αριθμων.Εχω διαβασει ενα ωραιο αστυνομικο μυθιστορημα “Πυθαγόρεια εγκληματα” του Τεύκρου Μιχαηλίδη που γραφει κατι στον προλογο για τον Πυθαγορα και τον μαθητη του Ιππασο,που εχει σχεση με την δογματικοτητα των Πυθαγορειων.
Καλημέρα σε όλους.
Από τον επώνυμο Ανδρέα
Αϊνστάιν και η επανάσταση στη φυσική – μια άλλη προσέγγιση
Το κείμενο που ακολουθεί είναι του φυσικού Ανδρέα Κασσέτα (1944 – 2015)
«Ταξιδευτής των μαθητικών ονείρων, παραγωγός διανοητικής ηδονής, συνδύαζε τη Φυσική με τη λογοτεχνία». Έτσι μιλούσαν οι φίλοι του Ανδρέα Κασσέτα, που το πρωί της Κυριακής άφησε την τελευταία πνοή του, έπειτα από μάχη με τον καρκίνο. Ο Ανδρέας Κασσέτας λάτρευε την πνευματική καλλιέργεια και τη φυσική. Είχε γεννηθεί στο Κουκάκι το 1944, από νωρίς αφιερώθηκε στην αγαπημένη του επιστήμη.
Δίδαξε Φυσική σε χιλιάδες μαθητές Γενικού Λυκείου – τα τελευταία χρόνια στην Ιόνιο Σχολή της Φιλοθέης. Την τελευταία δεκαετία διετέλεσε επιμορφωτής περίπου δύο χιλιάδων εκπαιδευτικών.
Συγγραφέας πολλών βιβλίων για τη διδακτική της φυσικής, αλλά και κειμένων που επιχειρούσαν το πάντρεμα φυσικής και λογοτεχνίας, ο Ανδρέας Κασσέτας, διεκδικούσε πάντα μια ανοιχτή κοινωνία, που χάρη στη γνώση θα γκρεμίζει σύνορα.
Από το πρώτο του βιβλίο το 1972 με τίτλο «Λύνοντας ασκήσεις Φυσικής», μέχρι τα δυο πιο πετυχημένα βιβλία διδακτικής Φυσικών Επιστημών στη χώρα («Το μακρόν Φυσική προ του βραχέως Διδάσκω», 2000 και «Το μήλο και το κουάρκ», 2004), ο Ανδρέας Κασσέτας συνόψιζε στο γραπτό του λόγο το ανεπανάληπτο διδακτικό του ταπεραμέντο.
1920, Έρωτας με την πρώτη ματιά
Τον Απρίλιο του 1920 στην Γερμανία έκανε την εμφάνισή του ο Νηλς Μπορ. Είχε προσκληθεί από τον Μαξ Πλανκ να μιλήσει στην Εταιρεία Φυσικής του Βερολίνου αλλά το κορυφαίο γεγονός της επίσκεψής του ήταν η συνάντησή του με τον Αϊνστάιν. Μέχρι τότε ο ποδοσφαιριστής της Κοπεγχάγης και ο βιολιστής του κόσμου δεν είχαν ποτέ γνωριστεί. Για τον Αϊνστάιν, ο Μπορ αντιπροσώπευε την άλλη πλευρά του εαυτού του. Ήταν «ο δρόμος» που δεν είχε εκείνος ακολουθήσει. Την εποχή εκείνη ο Μπορ υποστήριζε μία συμπληρωματική προσέγγιση στη Φυσική. Το φως μπορούσε να είναι είτε ένα κύμα είτε ένα σωματίδιο ανάλογα με το πώς το «έβλεπε» κανείς. Η ιδέα θύμιζε τον προφητικό λόγο του Αϊνστάιν το 1909. Παρόλα αυτά δεν του άρεσε. Η κβαντική επανάσταση στη γέννηση της οποίας είχε συμβάλει δεν έπαυε να τον ενοχλεί. «Το ζήτημα της αιτιότητας με ανησυχεί. Θα μπορέσει άραγε η κβαντική συμπεριφορά να γίνει συμβατή με την έννοια αιτιότητα; Δεν θα ήθελα καθόλου το να εγκαταλείψουμε τελείως την αιτιότητα» είχε γράψει στον φίλο του Μαξ Μπορν μόλις πριν από ένα μήνα.
Ωστόσο στο ζήτημα της ανθρώπινης προσωπικής επικοινωνίας οι δύο άνδρες τα πήγαν εξαιρετικά. Η πρώτη εκείνη γνωριμία τους, ο Νηλς 35 ετών και ο Άλμπερτ 41, ήταν κάτι σαν ΕΡΩΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΑΤΙΑ. «Τον συμπαθώ πολύ αυτόν τον τύπο» έλεγε αργότερα ο Αϊνστάιν στον Έρενφεστ. «Είναι ένας πολύ ευαίσθητος τύπος και τριγυρνάει τον κόσμο σαν υπνωτισμένος». Στα χρόνια που προηγήθηκαν είχαν και οι δύο εκφραστεί κατά του πολέμου, ήταν, όπως έλεγε ο Αϊνστάιν, ομοϊδεάτες, είχαν και οι δύο μια υψηλού επιπέδου αίσθηση του χιούμορ, είχαν μια τρομερή συμπάθεια ο ένας για τον άλλο αλλά στα ζητήματα της επιστημολογίας δεν τα βρήκαν ποτέ.
Και αυτό φάνηκε από την πρώτη στιγμή. Η συζήτησή τους εστιάστηκε στο ζήτημα «κβάντα και αιτιότητα» με στο οποίο και οι δύο έμεναν αμετακίνητοι στις θέσεις τους.
«Δεν γίνεται να μη μπορούμε να συμφωνήσουμε σε μια κοινή γλώσσα δύο ομοϊδεάτες όπως εμείς. Ίσως θα έπρεπε να συμφωνήσουμε σε κάποιες γενικές αρχές». Έτσι ήταν ο Αϊνστάιν εκείνης της εποχής. Αναζητούσε πάντα τις θεμελιώδεις Αρχές, κάποιες δηλαδή ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ στις οποίες θα μπορούσε να στηριχτεί.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΤΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ, ΤΩΡΑ -ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΠΙΟ ΠΕΡΑ- ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΑΝΑΝΤΙΡΡΗΤΕΣ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ!!!
Το αναλλοίωτο της ταχύτητας του φωτός, η ισοδυναμία μάζας και ενέργειας, η ισοτιμία επιτάχυνσης και βαρύτητας και η Αρχή της αιτιότητας ήταν μερικές μόνο από αυτές.
Ο Μπορ απέρριψε την ιδέα. Αυτό δεν θα το δεχόταν ποτέ. «Θα ήταν η μεγαλύτερη προδοσία», είπε «το να μπουν σε ένα καινούργιο βασίλειο γνώσεων με προκαθορισμένα συμπεράσματα για την Αλήθεια».
Λίγα χρόνια αργότερα έκανε την περίφημη δήλωση «Κάθε μεγάλη Αλήθεια είναι μια δήλωση το αντίθετο της οποίας είναι επίσης μία μεγάλη Αλήθεια».
Ενώ ο ένας, ο Πάπας της Επιστήμης ήθελε να διατηρήσει την τάξη και την Αιτιότητα, ο άλλος, ο μετέπειτα Πατριάρχης της Κβαντομηχανικής, διακήρυττε ότι ήταν έτοιμος να ακολουθήσει το ένστικτό του και πως τίποτα δεν είναι ιερό και απαραβίαστο.
Δεν έπαψαν ποτέ να είναι αγαπημένοι. Ένα σπάνιο παράδειγμα δύο ανθρώπων που ενώ ουσιαστικά ποτέ δεν συμφώνησαν δεν έσβησε ποτέ ο «έρωτας» που ξέσπασε με την πρώτη τους συνάντηση τον Απρίλιο του 1920 στο Βερολίνο. Τον επόμενο χρόνο ο Αϊνστάιν πήρε το Νόμπελ Φυσικής, ενώ τον μεθεπόμενο, το έτος δηλαδή 1922, το Νόμπελ Φυσικής απονεμήθηκε στον Νηλς Μπορ.
http://users.sch.gr/kassetas/appleEinstBohr.htm
Πιθανοκρατία vs αιτιοτητα σημειώσατε 1. Τελικά ο Θεός παίζει ζάρια με το σύμπαν και από του χρόνου θα ρίχνουν ζαριές και οι μαθητές μας. Τι ζαριά θα φέρουν; Αρχή της αβεβαιότητας. Είναι πολύ θετικό πάντως ότι τα θετικά Ελληνοπουλα θα έρθουν σε επαφή(δε χρειάζεται βάθος) με τις δύο κορυφαίες θεωρίες φυσικής που διαθέτουμε σημερα και μια σειρά από τιτανοτεραστιους φυσικούς.
ΥΓ. Γιώργο δε βρίσκω το λινκ.
Καλησπέρα συνάδελφοι,
όσο και αν συμφωνώ με το μη δογματικό χαρακτήρα της επιστήμης (αναρωτιέμαι αν αυτό ισχύει πάντα και για τους φορείς της επιστήμης στην κοινότητα…),
ίσως αποτελώ μειοψηφία, αλλά δεν θα ήθελα να δω την κβαντική θεωρία στην ύλη της φυσικής για τις πανελλαδικές εξετάσεις, για δύο λόγους:
Ο πρώτος και σοβαρός λόγος, γιατί η θεμελίωση εννοιών της κβαντικής θεωρίας είναι αδύνατη με τις γνώσεις που έχουν οι μαθητές με το υπάρχον αναλυτικό πρόγραμμα στην φυσική, άρα δεν αντιλαμβάνομαι το λόγο εξέτασής της σε εξετάσεις που κρίνουν την εισαγωγή τους στο Πανεπιστήμιο/Πολυτεχνείο. Όσο για το αστείο επιχείρημα περί «σύγχρονης» φυσικής, το αντιπαρέρχομαι για τον εξής λόγο: Το προφανές, του ότι η φυσική που γνωρίζουμε σήμερα είναι μία, άσχετα με τον ιστορικό χρόνο που την καταλάβαμε. Διαφορετικά το παιδαγωγικό, για να ανεβείς μία σκάλα πρέπει πρώτα να πατήσεις στα πιο χαμηλά σκαλοπάτια, αλλιώς …πέφτεις. Αν από την άλλη θέλουμε ένα μάθημα γενικής παιδείας για τους νέους μας, ας το αφήσουμε εκτός εξετάσεων και ας το καταστήσουμε κατανοητό και ενδιαφέρον για να το παρακολουθούν.
Ο δεύτερος λόγος χάριν αστεϊσμού (καμιά φορά τα τραγικά λέγονται καλύτερα διακωμωδώντας τα). Δεν έχω καμία όρεξη να χρειαστεί να λύσω άσκηση όπου… το κβαντομηχανικό πηγάδι δυναμικού θα συνδυάζεται με το θεώρημα Torricelli… (ευτυχώς βγήκαν εκτός των ρευστά θα μου πείτε).
Γεια σου Παναγιώτη! Το πήρα ως εικόνα από το προφίλ στο facebook συναδέλφου ,φίλου και πρώην μαθητή μου. Η ανάρτηση έχει επιπλέον το όνομα του συναδέλφου με τη φράση “όλη μου η ζωή”.
Γεια σου Άρη ! Το πήρα ως εικόνα από το προφίλ στο facebook συναδέλφου ,φίλου και πρώην μαθητή μου. Η ανάρτηση έχει επιπλέον το όνομα του συναδέλφου με τη φράση “όλη μου η ζωή”.
Η εκτίμηση μου προς το πρόσωπο του ήταν – είναι απεριόριστη! Βαθύς γνώστης της Φυσικής αλλά και της διδακτικής της!
Γεια σου Κωνσταντίνε. Το βιβλίο που αναφέρεις θα είναι από τα πρώτα που θα διαβάσω το φετινό καλοκαίρι. Μου αρέσει αυτό το είδος θεματολογίας και ο Μιχαηλίδης.