Θέλοντας να δείξω στους μαθητές μου ότι κάθε θέμα (μπορεί να) έχει την δική του προσωπικότητα και ότι οι συνταγές δεν πιάνουν πάντα, έδινα το παρακάτω θέμα:
καλησπέρα Γιάννη,
κατά τη γνώμη μου κάθε άσκηση Φυσικής πρέπει να μελετιέται πρώτα, ποιοτικά, με το νου, με σκέψεις, με ερωτηματικά και μετά ποσοτικά
(για την δεύτερη άσκηση γράφτηκαν αρκετά εδώ)
για την πρώτη:
πότε σταματά, προς στιγμήν, το κάτω σώμα και πόσο ψηλά, αν δεν υπήρχε καν το πάνω;
που βρίσκεται τότε το πάνω σώμα;
πώς θα διαπιστώσω αν εν τω μεταξύ έχει συναντηθεί με το κάτω ή όχι;
οπότε, αν όχι, συνεχίζει να το “κυνηγάει”,
με ποια αρχική ταχύτητα, διότι αυτό έχει αρχίσει να κάνει ελεύθερη πτώση;
πώς θα βρω τον χρόνο της τυχόν υπόλοιπης κίνησης του πάνω, τότε,
για να τον συγκρίνω με τον χρόνο της ελεύθερης πτώσης του κάτω
ώστε να διαπιστώσω ότι το προλαβαίνει εν κινήσει ή όχι και τα δύο ή το κάτω έχει φτάσει πριν στο έδαφος;
αυτά μερικά από το πεδίον δόξης λαμπρόν μιας εξαιρετικής άσκησης
θα συνιστούσα να μπεις στον κόπο και να την μεταφέρεις όλη εδώ
Καλημέρα Βαγγέλη και Βασίλη.
Ευχαριστώ.
Βαγγέλη δεν είναι εύκολο γενικά Ένας τρόπος είναι να λύσεις την άσκηση και να βρεις ταχύτητες. Αν οδηγείσαι σε παραλογισμό ξανά από την αρχή.
Στο πρώτο παράδειγμα έχουμε κάποια αίσθηση μια και 600 μέτρα είναι πολλά.
Βασίλη τα Μαθηματικά δεν είναι βλαμμένα.
Δεν ευθύνονται για την κακή χρήση τους. Νομίζουμε ότι κάτι αποκτά κύρος αν το ντύσουμε με σχέσεις και πράξεις πολλές. Έτσι δεν προσέχουμε το αποτέλεσμα.
Βγάζουμε λ.χ. ότι όταν γεμίζουμε μια πισίνα ανεβαίνει το νερό με ταχύτητα 4 m/s και δεν το προσέχουμε. Η κεφάλα μας όμως φταίει που δεν προσέξαμε τις παραδοχές και προσέξαμε τις πράξεις.
by 
Καλησπέρα Γιάννη!
Πολύ καλές, αλλά η συνταγή συνταγή!!!
Όσο και αν παιδεύεσαι ο λαός συνταγή θέλει να μην κάθεται να σκέφτεται!
Βασίλη προφανώς οι συνταγές είναι αγαπητές.
καλησπέρα Γιάννη,
κατά τη γνώμη μου κάθε άσκηση Φυσικής πρέπει να μελετιέται πρώτα, ποιοτικά, με το νου, με σκέψεις, με ερωτηματικά και μετά ποσοτικά
(για την δεύτερη άσκηση γράφτηκαν αρκετά εδώ)
για την πρώτη:
πότε σταματά, προς στιγμήν, το κάτω σώμα και πόσο ψηλά, αν δεν υπήρχε καν το πάνω;
που βρίσκεται τότε το πάνω σώμα;
πώς θα διαπιστώσω αν εν τω μεταξύ έχει συναντηθεί με το κάτω ή όχι;
οπότε, αν όχι, συνεχίζει να το “κυνηγάει”,
με ποια αρχική ταχύτητα, διότι αυτό έχει αρχίσει να κάνει ελεύθερη πτώση;
πώς θα βρω τον χρόνο της τυχόν υπόλοιπης κίνησης του πάνω, τότε,
για να τον συγκρίνω με τον χρόνο της ελεύθερης πτώσης του κάτω
ώστε να διαπιστώσω ότι το προλαβαίνει εν κινήσει ή όχι και τα δύο ή το κάτω έχει φτάσει πριν στο έδαφος;
αυτά μερικά από το πεδίον δόξης λαμπρόν μιας εξαιρετικής άσκησης
θα συνιστούσα να μπεις στον κόπο και να την μεταφέρεις όλη εδώ
Εξαιρετικά κ. Κυριακόπουλε, η κάθε μια ξεχωριστή. Έτσι είναι, τα μαθηματικά είναι λίγο βλαμμένα…
Καλημέρα Βαγγέλη και Βασίλη.
Ευχαριστώ.
Βαγγέλη δεν είναι εύκολο γενικά Ένας τρόπος είναι να λύσεις την άσκηση και να βρεις ταχύτητες. Αν οδηγείσαι σε παραλογισμό ξανά από την αρχή.
Στο πρώτο παράδειγμα έχουμε κάποια αίσθηση μια και 600 μέτρα είναι πολλά.
Βασίλη τα Μαθηματικά δεν είναι βλαμμένα.
Δεν ευθύνονται για την κακή χρήση τους. Νομίζουμε ότι κάτι αποκτά κύρος αν το ντύσουμε με σχέσεις και πράξεις πολλές. Έτσι δεν προσέχουμε το αποτέλεσμα.
Βγάζουμε λ.χ. ότι όταν γεμίζουμε μια πισίνα ανεβαίνει το νερό με ταχύτητα 4 m/s και δεν το προσέχουμε. Η κεφάλα μας όμως φταίει που δεν προσέξαμε τις παραδοχές και προσέξαμε τις πράξεις.