by 
«Καλημέρα σας. Σήμερα θα μιλήσουμε για το φως. Παλιότερα πιστεύαμε ότι το φως είναι κύμα. Σήμερα πιστεύουμε ότι έχει και σωματιδιακή και κυματική φύση.
-…δηλαδή Κύριε είναι κάτι σαν τον τριαδικό θεό;»
Όχι μαθητής 17 χρονών αλλά κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει τη φράση που είπε παραπάνω ο διδάσκων (εννοείται πως ούτε κι αυτός ο ίδιος μπορεί να την καταλάβει). Πως λοιπόν πρέπει να διδάξουμε την σύγχρονη φυσική;Πρώτα απ΄ όλα πρέπει να μπουν τα πράγματα σε μια τάξη. Το φως είναι ροή φωτονίων αλλά ακόμα κι ένα μοναδικό φωτόνιο είναι φως. Το φωτόνιο είναι επομένως κύμα. Όμως ένα φωτόνιο όταν πέσει επάνω στη φωτογραφική πλάκα αφήνει στιγμή. Αυτό δείχνει ότι το φωτόνιο είναι σωμάτιο. Δηλαδή το φωτόνιο είναι ταυτόχρονα και σωμάτιο και κύμα;
Το δίλλημα αυτό ταλαιπωρούσε τους επιστήμονες για πολύ καιρό. Ο Bohr, ο Heisemberg και άλλοι επιστήμονες (η σχολή της Κοπενχάγης) έδωσαν την ομώνυμη ερμηνεία: το φωτόνιο και τα άλλα σωματίδια είναι κύματα, αλλά όταν παρατηρούνται (όταν πχ πέφτουν στην φωτογραφική πλάκα) μετατρέπονται σε σωματίδια. Το σημείο στο οποίο το κύμα θα μετατραπεί σε σωματίδιο είναι απροσδιόριστο αλλά σε κάθε μικρή περιοχή του χώρου υπάρχει μια προσδιορίσιμη πιθανότητα το σωματίδιο να εμφανιστεί σε αυτή την περιοχή.
Σε πειραματικούς όρους υπάρχει μια απροσδιοριστία σε κάθε πείραμα που επιχειρεί να εντοπίσει ένα σωματίδιο. Για την ακρίβεια, εκτός από την απροσδιοριστία που είναι έμφυτη σε κάθε πείραμα, στα πειράματα με σωμάτια υπάρχει μια πρόσθετη απροσδιοριστία η οποία είναι ενσωματωμένη σ΄ αυτή καθ΄ αυτή τη φυσική του σωματίου. Όταν το πείραμα επιχειρεί να προσδιορίσει ταυτόχρονα τη θέση του σωματίου σε ένα άξονα και την ορμή του σ΄ αυτόν τον άξονα, το γινόμενο της απροσδιοριστίας της θέσης επί την απροσδιοριστία στην ορμή δεν μπορεί να γίνει μικρότερο του h/ 4π.
Η θέση μου είναι ότι η διδασκαλία της σύγχρονης φυσικής πρέπει να αρχίσει με την περιγραφή των πειραμάτων που έκαναν εκείνη την εποχή οι επιστήμονες πριν καταλήξουν στην ερμηνεία της σχολής της Κοπενχάγης. Στο τέλος να δωθεί η ερμηνεία αυτή, σαν η λύση του μυστηρίου χωρίς όμως να παραλειφθούν οι αντιρρήσεις μεγάλων επιστημόνων, όπως του Einstein ή του Schroedinger, στη επίσημη ερμηνεία.
Τέλος πρέπει να τονιστεί ότι, ακόμα και με τα εξαιρετικά ακριβή πειράματα της εποχής μας, η ερμηνεία αυτή επαληθεύεται με ακρίβεια σε κάθε της λεπτομέρεια.
Γεια σου Νίκο.
Δεν είμαι έτοιμος να πάρω θέση, για το ποιος είναι ο βέλτιστος τρόπος που θα μπορούσε να διδαχτεί η νεώτερη φυσική στο Λύκειο.
Αλλά διαβάζοντας το κείμενό σου, διάβασα:
“Το φως είναι ροή φωτονίων αλλά ακόμα κι ένα μοναδικό φωτόνιο είναι φως. Το φωτόνιο είναι επομένως κύμα”
Θέση που έρχεται σε αντίθεση με την θέση του Θρασύβουλου, στο κείμενο που έβαλε ο Θοδωρής:
Αν διαβάζω σωστά το παραπάνω απόσπασμα, το ένα φωτόνιο, είναι “φωτόνιο” και τίποτα περισσότερο. Τα πολλά φωτόνια “σχηματίζουν” το κύμα, όπως σχηματίζουν οι σαρδέλες το σχήμα του καρχαρία.
Μπορείς να αναιρέσεις την παραπάνω θέση; Πώς ακριβώς στηρίζεις τη θέση ότι και το ένα φωτόνιο, είναι κύμα;
Αγαπητέ Διονύση.
Η ερμηνεία της Σχολής της Κοπεγχάγης για την κυματο-σωματιδιακή φύση των φωτονίων και γενικά των σωματιδίων είναι ότι όλα τους συμπεριφέρονται σαν κύματα και χαρακτηρίζονται από τη λεγόμενη κυματοσυνάρτηση. Όταν το κύμα αλληλεπιδράσει με τον παρατηρητή, ξαφνικά αλλάζει φύση: η κυματοσυνάρτηση καταρρέει και το κύμα μετατρέπεται σε κλασσικό σωματίδιο. Αντίθετα με ότι λέει το βιβλίο, το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο δεν υποστηρίζει την σωματιδιακή φύση των φωτονίων. Η ερμηνεία του 1905 που έδωσε ο Einstein είναι ότι το φως έχει κυματική φύση αλλά η ενέργειά του είναι κβαντισμένη. Συγκεκριμένα η αλληλεπίδραση του φωτός με την ύλη γίνεται με εκπομπή ή απορρόφηση ακέραιων μονάδων ενέργειας που η κάθε μονάδα έχει ενέργεια ανάλογη της συχνότητας.
Για την καλύτερη κατανόηση της ερμηνείας της Κοπεγχάγης, δίνουν το παράδειγμα του φωτονίου που περνάει μέσα από ένα πέτασμα με δυο σχισμές και μετά πέφτει σε μια φωτογραφική πλάκα. Όταν το πείραμα αυτό γίνει με ένα φωτόνιο, όταν αυτό πέσει στη φωτογραφική πλάκα θα αφήσει μια μαύρη κουκίδα. Αν στη συνέχεια εκπέμψουμε και δεύτερο φωτόνιο, και μάλιστα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που εκπέμψαμε το πρώτο, αυτό θα αφήσει μια δεύτερη μαύρη κουκίδα στην πλάκα. Αν εκπέμψουμε 1000000 φωτόνια διαδοχικά (δηλαδή τα καθε ένα να εκπέμπεται μετά την άφιξη του προηγούμενου στην πλάκα) θα πάρουμε 1000000 διαφορετικές κουκίδες.
Το πρώτο παράδοξο είναι το εξής: γιατί η κάθε κουκίδα δεν γίνεται εκεί ακριβώς που έγινε και η προηγούμενη; Αυτό θα έπρεπε να γίνει αν ίσχυε η αρχή της αιτιότητας (συγκεκριμένη αιτία δίνει συγκεκριμένο αποτέλεσμα).
Το άλλο παράδοξο είναι ότι το 1000000 κουκίδες δημιουργούν στη φωτογραφική πλάκα μια εικόνα κροσσών συμβολής. Αντιστοιχούν στην εικόνα συμβολής που θα έδινε φως της συχνότητας των φωτονίων αν έπεφτε στο πέτασμα των σχοισμών και μετά στην πλάκα. Άρα υπήρξε συμβολή.
Στο πείραμα όμως αυτό το καθε ένα από τα 1000000 φωτόνια έπεφτε μόνο του στην πλάκα. Δεν υπήρχε άλλο φωτόνιο για να γίνει συμβολή. Πράγματι, το κάθε φωτόνιο παιρνούσε και από τις δυο σχισμές από μόνο του και, μετά το πέρασμα, συνέβαλε με τον εαυτό του.
Η αλληλεπίδραση του φωτονίου με το υλικό της φωτογραφικής πλάκας ισοδυναμούσε με την παρατήρησή του. Τότε η κυματοσυνάρτησή του κατέρρεε και γινόταν σημειακό σωματίδιο και στο σημείο που γινόταν η κατάρρευση, το παραγόμενο σωματίδιο άφηνε μια κουκίδα. Το σημείο της κατάρρευσης είναι τυχαίο και δεν προβλέπεται από κανένα νόμο.
Γι αυτό αν θέλετε να κάνετε καλή κβαντομηχανική στα παιδιά, ανοίξτε πρώτα κανένα βιβλίο.
"Γι αυτό αν θέλετε να κάνετε καλή κβαντομηχανική στα παιδιά, ανοίξτε πρώτα κανένα βιβλίο."
Τώρα αυτό το τελευταίο, τι το ήθελες;
Αν πρόκειται να διδαχθεί κβαντομηχανική, οι συνάδελφοι φαντάζομαι να προετοιμαστούν και να διαβάσουν, ώστε να φρεσκάρουν τις γνώσεις τους ή να καλύψουν κενά που έχουν.
Το ερώτημά μου δεν είχε να κάνει με την ερμηνεία της Κοπεγχάγης, αλλά με νεώτερες αντιλήψεις όπως είναι η QED.
Απαντά όπως εσύ (με την ερμηνεία της σχολής της Κοπεγχάγης) ή όπως το απόσπασμα του Θρασύβουλου, που έδωσα;
Αν κατάλαβες Διονύση αυτό που έγραψα στο τέλος ήταν ένα πείραγμα στον Θρασύβουλο. Αλλά, για να κρατήσω πισινή, δεν πρέπει (κι αυτό το λέω σαν γενική αρχή) να λέω "εγω είμαι σωστός και ο Θρασύβουλος είναι λάθος". Ακόμα όμως κι εγώ είμαι λάθος και ο Θρασύβουλος σωστός, ο Θρασύβουλος κάνει σίγουρα λάθος στον τρόπο που θέλει να περάσει τη σωστή του άποψη στους μαθητές. Ποτέ δεν λέμε στους μαθητές "το βιβλίο είναι λάθος, εγώ είμαι σωστός και να ακούσετε αυτό που θα σας πω". Μπορείς να πάρεις ένα έγκυρο βιβλίο και να τους διαβάσεις την ερμηνεία της σχολής της Κοπεγχάγης. Επειδή το βιβλίο θα είναι κάποιου επιπέδου, όσα θα διαβάσεις θα τα κατεβάσεις στο επίπεδο του μαθητή.
Η σύγχρονη QED βασίζεται στο "άθροισμα πάνω στις ιστορίες" του Feynman. Δηλαδή, στο πείραμα με το φωτόνιο και το πέτασμα με τις δυο σχισμές, το φωτόνιο περνάει και από τις δύο ταυτόχρονα. Αν οι σχισμές ήταν περισσότερες, ή άπειρες, θα περνούσε ταυτόχρονα από όλες και το αποτέλεσμα της συμβολής θα εμφανιζόταν στην πλάκα. Αν δεν υπήρχε καθόλου πέτασμα το φωτόνιο θα έκανε όλες τις δυνατές διαδρομές από το σημείο εκκίνησης μέχρι την πλάκα και στο τέλος θα είχαμε το αποτέλεσμα της συμβολης όλων αυτών των διαδρομών. Η αντίστοιχη μαθηματική διαδικασία του υπολογισμού της συμβολής λέγεται path integral.
Τι εννοείς "άθροισμα πάνω στις ιστορίες" ;
Δυστυχώς το σχολικό βιβλίο, και είναι κάτι που τονίζω στους μαθητές, όταν λέει ότι το φως είναι και σωματίδιο δεν εννοεί ότι είναι και σωματίδιο με την έννοια του σωματιδίου της κλασσικής μηχανικής που είναι εξοικειωμένοι οι μαθητές αλλά σωματίδιο με τη γενίκευση της έννοιας του σωματιδίου με τον τρόπο που το βιβλίο περιγράφει στον ασυνεχή τρόπο αλληλεπίδρασης με την ύλη. Επίσης δεν τονίζεται ότι αδυνατεί η θεωρία που γράφει το βιβλίο ακόμα και η απλή κβαντομηχανική να απαντήσει σε απλά ερωτήματα του τύπου π.χ. γιατί αποδιεγείρονται τα άτομα.
Χαράλαμπε, καλά κάνεις και τους το τονίζεις. Το βιβλίο συγχέει τα σωματίδια με τα κβάντα. Το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο δείχνει την κβαντική φύση του φωτός. Ο ήχος που κάνει ο απαριθμητής Geiger όταν περνάει ένα σωματίδιο ή η τροχιά που δημιουργείται κατά το πέρασμα ενός σωματιδίου στο θάλαμο νέφωσης, δείχνουν την σωματιδιακή. Τέτοια παραδείγματα πρέπει να έχει το βιβλίο για να δείξει τον δυισμό.
Το άλλο μεγάλο λάθος του βιβλίου είναι ότι δεν κάνει αναφορά σε πειράματα. Σε κανένα βιβλίο κβαντομηχανικής δεν γίνεται αυτό: όλα ξεκινάνε με τα πειράματα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάνουμε φυσική, δεν κάνουμε θρησκευτικά. Δεν διδάσκουμε δογματικές αλήθειες.
Αλλά το κύριο θέμα αυτής της ανάρτησης δεν το έχετε αγγίξει ακόμα. Οι μαθητές μας τελείωνουν το Λύκειο. Δεν ξέρουν καθόλου σύγχρονη φυσική. Αυτή γινόταν στο παρελθόν μόνο στην Γ΄ Λυκείου και μόνο στη Φυσική γενικής παιδείας (δηλ. σε μια φυσική που για τους μαθητές αυτής της τάξης ήταν "μη μάθημα"). Γινόταν με κακό τρόπο αλλά σήμερα δεν γίνεται καθόλου.
Αν στο υπουργείο πιστεύουν ότι τα σχολεία παρέχουν μόρφωση στη φυσική, τότε σαν μόρφωση εννοούν την ικανότητα των μαθητών να λύνουν οποιοδήποτε πρόβλημα στις ταλαντώσεις σώματος-ελατηρίου.
Γιάννη, κάθε φωτόνιο που παράγεται στο σημείο Α και ανιχνεύεται στο σημείο Β, δεν ξέρουμε τι κάνει από το Α μέχρι το Β. Για την ακρίβεια κάνει όλες τις δυνατές διαδρομές (δηλαδή ΟΛΕΣ). Κάθε μια τους έχει μια φάση και ένα πλάτος. Αυτές οι άπειρες συμβολές συμβάλουν στο τελικό αποτέλεσμα. Έτσι εξηγείται πχ η ευθύγραμμη διάδοση του φωτός ή οι νόμοι της ανάκλασης. Όλα αυτά είναι το αποτέλεσμα της συμβολης μη ευθύγραμμων διαδρομών και της αρχής της ελαχίστης δράσεως. Τα ξεκίνησε ο Dirac, τα ολοκλήρωσε ο Feynman.
Ιστορίες λες επομένως όλες τις δυνατές διαδρομές.
Κάθε ιστορία είναι μια πιθανή διαδρομή και η ετικέτα της ιστορίας είναι το μιγαδικό της πλάτος. Φυσικά δεν είναι δυνατόν να αθροιστούν όλες. Υπάρχει όμως μια ομάδα από γειτονικές ιστορίες που δεν έχουν ουσιαστική διαφορά στη φάση. Όταν αθροιστούν αυτές δίνουν μια ισχυρά ενισχυτική συμβολή. Η συνεισφορά αυτών των ιστοριών είναι τόσο μεγάλη που παραλείπονται όλες οι υπόλοιπες. Το path integral πάνω σ΄ αυτές ορίζει τη δράση S. Στήνουμε τις εξισώσεις Lagrange. Αυτές δεν είναι άλλες από τις εξισώσεις του Maxwell.
Το πρόβλημα αυτό βασανίζει τους φυσικούς της χώρας μας εδώ και πολύ καιρό. Με τον αείμνηστο Ανδρέα θυμάμαι ολόκληρες βραδιές αφιερωμένες στο θέμα. Η θέση μου είναι ότι στα αναλυτικά προγράμματα των Φ.Ε θα πρέπει να δίνουμε έμφαση περισσότερο στη μεθοδολογία παρά στο περιεχόμενο το οποίο είναι πλέον τεράστιο. Με άλλα λόγια θα πρέπει τουλάχιστον στο τέλος του Λυκείου, να διδάσκουμε τα τμήματα αυτά της φυσικής τα οποία μπορούμε να τα στηρίξουμε πειραματικά ή λογικά (μέσω της μαθηματικής λογικής). Αν κάποια θέματα όπως πχ ότι το πρωτόνιο αποτελείται από 3 κουάρκς δεν μπορούμε να τα ερμηνεύσουμε μέσα από τις πειραματικές διεργασίες που προηγήθηκαν ή μέσα από κάποιο μαθηματικό φορμαλισμό, καλύτερα να τα αποφεύγουμε. Μπορούμε να διδάξουμε σύγχρονη φυσική μέσα από αυτό το πρίσμα; Η δική μου απάντηση είναι ΝΑΙ. Η σύγχρονη φυσική βασίζεται στην ειδική – γενική θ.σχετικότητας και τη κβαντομηχανική. Την ειδική θεωρια και την κβαντομηχανική μπορούμε με τον κατάλληλο εκπαιδευτικό μετασχηματισμό να τη διδάξουμε. Τα μαθηματικά της ειδικής είναι πολύ απλά. Από την άλλη τη κβαντομηχανική μπορούμε να τη διδάξουμε βασιζόμενοι στην αρχή της αβεβαιότητας. Είναι εκπαιδευτικό λάθος να αναφερθούμε στην εξίσωση Σνέντιγκερ.Ο δεύτερος τόμος του Χιουιτ νομίζω ότι είναι μία καλή προσέγγιση στο θέμα. Ακόμη και τα κουάρκς μπορούμε να τα διδάξουμε αρκεί να εκμεταλλευτούμε κατάλληλα την ιστορία των Φ.Ε και να δημιουργήσουμε τους κατάλληλους εκπαιδευτικούς μετασχηματισμούς.
Πάνο καλημέρα
Επειδή στην Γ΄ Λυκείου ουσιαστικά φυσική δεν γίνεται αλλά αυτό που γίνεται είναι η κατάλληλη προετοιμασία του μαθητή για να τα βγάλει πέρα με τα δύσκολα προβλήματα των πανελληνίων, η σύγχρονη φυσική θα ήταν καλύτερα να διδάσκεται στην Β΄ Λυκείου. Βέβαια, ακόμα και να διδαχτεί στην Β΄ λυκείου υπάρχει πάλι πρόβλημα: ο μέσος μαθητής βλέπει μπροστά του τις πανελλήνιες. Τι να την κάνω λέει τη σχετικότητα. Στις Πανελλήνιες δεν θα εξεταστώ σε θέματα που σχετίζονται με τη σχετικότητα. (Μακάρι να ήταν όλα σχετικά).
Άρα η λύση είναι να διδαχθεί στην Α΄ λυκείου. Αλλά και δω υπάρχει πρόβλημα γιατί στην Α΄ λυκείου ο μαθητής δεν έχει τις βάσεις για να την καταλάβει.
Αν βρεθεί κάποιος τρόπος να καταργηθούν οι Πανελλήνιες. ίσως μπορέσουμε να διδάξουμε σύγχρονη φυσική.
Αν είναι να διδάσκεται η σύγχρονη φυσική έτσι ώστε να τρίζουν τα κόκκαλα του Αινστάιν καλύτερα να μην διδάσκεται. Αλλά εδώ δεν διδάσκονται σε παγκόσμια αποκλειστικότητα ηλεκτρομαγνητισμό, η διδασκαλία της σύγχρονης φυσικής μας μάρανε; Επίσης αν είναι να διδαχτεί ένα από τα δύο, σχετικότητα ή κβαντική, καλύτερα η κβαντική μια και χρειάζεται σε περισσότερες πανεπιστημιακές σχολές και επηρεάζει πολύ περισσότερα φαινόμενα της καθημερινής μας ζωής. Το ότι το πρωτόνιο αποτελείται από quark έχει αποδειχτεί πειραματικά , το πείραμα περιγράφεται για πρώτη φορά σε ελληνικό βιβλίο στο βιβλίο του Π. Τσιλιμίγκρα "στοιχειώδη σωματίδια"το 1992. Από την άλλη όχι και να διδάσκονται quark στο δημοτικό όπως υπερηφανευόταν πανεπιστημιακός που δίδασκε φυσική σε παιδαγωγικό τμήμα και με "εξέταζε" στη συνέντευξη για την πλήρωση μιας θέσης σε πειραματικό Λύκειο. Πιστεύω ακόμα ότι το κεφάλαιο με τους πυρήνες , σχάση και σύντηξη που κόπηκε από το βιβλίο της Γ Λυκείου γενικής παιδείας και η παράγραφος των quark και της αντιύλης που περιείχε είναι η μεγαλύτερη απώλεια μετά τον ηλεκτρομαγνητισμό του υφίστανται,έστω και ως εγκυκλοπαιδική γνώση, οι σημερινοί μαθητές. Όσες φορές έχω αναλάβει ερευνητική εργασία project σε λύκειο με τέτοια αντικείμενο υπάρχει τεράστιο ενδιαφέον και συμμετοχή.
Συμφωνώ, Χαράλαμπε, να διδάσκεται τουλάχιστον η κβαντική φυσική, αν και μεις σαν μαθητές κάναμε και σχετικότητα και κβαντική και πυρηνική χωρίς να έχουμε παραλείψει ούτε τον Ηλεκτρομαγνητισμό, ούτε την ακουστική ούτε την οπτική και πολλά άλλα που σημερα δεν γίνονται (θυμάστε μήπως τις περιοχές Weiss στα σιδηρομαγνητικά υλικά;). Σε μια εποχή που όλος ο κόσμος μιλάει για τα Higgs και τα βαρυτικά κύματα και δίνονται Nobel για την επιβεβαίωση της Γενικής Σχετικότητας από παρατηρήσεις συστημάτων διπλών αστέρων, οι μαθητές μας όχι μόνον δηλώνουν πλήρη άγνοια αλλά δεν έχουν κάν τις βάσεις για να καταλάβουν τι είναι όλα αυτά (και ίσως είναι περιττό να πούμε ότι οι περισσότεροι μαθητές δεν έχουν πειστεί ακόμα ότι οι πιο αγαπημένοι τους φίλοι, τα κινητά τους, δεν εκπέμπουν ραδιενέργεια και αυτό ίσως είναι θεμιτό από μια άποψη: τους οδηγεί να περιορίσουν τη χρήση τους).
Η κβαντική υφή του φωτός έχει δύο όψεις: η πρώτη είναι της παλιάς κβαντικής θεωρίας (M. Planck, A. Einstein) στην οποία τα κβάντα φωτός (ή φωτόνια) εισήχθησαν για να περιγράψουν την αλληλεπίδραση της ακτινοβολίας με την ύλη. Η θεωρία αυτή δεν θεωρεί τα φωτόνια σαν σημειακά σωματίδια αλλά σαν μονάδες ενέργειας που περιγράφουν την ασυνεχή απορρόφηση και εκπομπή ΗΜ ενέργειας από την ύλη. Η δεύτερη είναι της σύγχρονης κβαντικής θεωρίας (N. Bohr, V. Heisemberg) σύμφωνα με την οποία το φωτόνιο έχει κυματική υφή η οποία όμως καταρρέει (collapse of the wave-function) όταν το φωτόνιο παρατηρείται. Η ερμηνεία αυτή καταργεί την αιτιότητα στον μικρόκοσμο.
Αν και οι μαθητές μας στη φυσική γενικής παιδείας της Γ΄ Λυκείου διδάσκονταν την παλιά κβαντική θεωρία, στο βιβλίο συγχέονταν η παλιά με τη νέα θεωρία και μιλούσαν για τη διπλή φύση του φωτός. Θα έπρεπε να μιλάνε για την κβάντωση της ενέργειας της ΗΜ ακτινοβολίας και να παραλείψουν οποιαδήποτε αναφορά σε σωματιδιακή φύση. Το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο που αναφέρεται συνηγορεί υπέρ της κβάντωσης της ενέργειας και όχι υπέρ της σωματιδιακής φύσης. Υπάρχουν πολλά πειράματα που συνηγορούν υπέρ της σωματιδιακής φύσης. Ένα τέτοιο είναι ο κτύπος που δίνει ο φωτοπολλαπλασιαστής όταν πάνω του πέσει ένα φωτόνιο.
Θα μπορούσαν επομένως να γίνονται δύο μαθήματα κβαντικής: ένα που θα αφορά την κβάντωση και ένα που θα αφορά την σωματιδιακή φύση. Αλλά κάποιοι ιθύνοντες ήθελα να κάνουν οικονομία στο μελάνη και μπλέξανε τα δύο ευαγγέλια σε ένα.
Άντε να πω κι εγώ μια γνώμη :
Συμφωνώ με όλα όσα έγραψε νωρίτερα ο Πάνος Μουρούζης .
Να προσθέσω όμως και κάτι :
Μάλλον τζάμπα κουβεντιάζουμε …
Εδώ σχεδιάζεται ή συζητιέται τέλος πάντων διδασκαλία Φυσικών επιστημών από ενιαίο ΠΕ04 …
οπότε αν ισχύει αυτό … φασκελοκουκούλωτα … .
Δημήτρη καλησπέρα. Σε περίμενα πρώτο, ήρθες τελευταίος.
Υπάρχει εν γένει συμφωνία ως προς το ότι η σύγχρονη φυσική πρέπει να διδάσκεται. Ο Πάνος εξέφρασε την άποψη του ως προς το πως πρέπει να διδάσκεται. Θα ήθελα όμως κάποια άποψη σε σχέση με τις θέσεις μου, δηλαδή ως προς το πως δεν πρέπει να διδάσκεται. Το να διδάσκουμε λάθος κβαντομηχανική είναι χειρότερο από το να διδάσκουμε τη σωστή κβαντομηχανική με λάθος τρόπο. Δηλαδή η εξίσωση του Schroedinger ίσως δεν πρέπει να διδάσκεται αλλά η διδασκαλία της κάνει μικρότερο κακό από το να διδάσκουμε ότι το φως είναι την ίδια ώρα και κύμα και ροή σωματιδίων. Αν ο μαθητής δεν μπορεί να καταλάβει μια φορά την εξίσωση του Schroedinger, δεν μπορεί να καταλάβει 100 φορές αυτό το τελευταίο.