Μερκούρης Παναγιωτόπουλος

Τι ωραία ανάρτηση Μερκούρη την κλέβω για το μπλογκ μου. Ευχαριστουμε πολύ

Εγώ σ’ ευχαριστώ Τίνα. Καλό βράδυ.

Ευχαριστούμε πολύ Μερκούρη, πυλώνας πάντα οι ιδέες του Ράσελ

Να είσαι καλά Παναγιώτη, σ’ ευχαριστώ.

Καλημέρα και καλή Κυριακή Μερκούρη.
Πάντα συνεπής στην επεξεργασία των θεμάτων και στο μοίρασμα…

Ευχαριστούμε πάρα πολύ! Να είστε καλά.

Γεια σου Διονύση. Όπως το έγραψες “Πάντα συνεπής”!
Σ’ ευχαριστώ Θεώνη, να είσαι κι εσύ καλά.

Ευχαριστούμε Μερκούρη πολύ – πολύ χρήσιμα

Σ’ ευχαριστώ. Χαίρομαι που είναι μια χρήσιμη ανάρτηση.

Γεια σου Μερκούρη. Σε ευχαριστώ που κάθε έτος επικαιροποιείς και διατηρείς όλα τα θέματα των πανελλαδικών. Τα αξιοποιώ συχνά από τον χώρο σου.
Να είσαι καλά

Σ’ ευχαριστώ κι εγώ για την παρακολούθηση Δημήτρη.

Καλό απόγευμα Μερκούρη και καλό μήνα. Δεν λέω καλά σχολική χρονιά, αφού ούτε συ, ούτε εγώ σήμερα πήγαμε σχολείο…
Συγχαρητήρια για την παρούσα εργασία, πολύ διαφωτιστική περίπτωση για το πώς προχωράει βήμα- βήμα η επιστήμη.
Εντύπωση μου έκανε το απόσπασμα του Φάινμαν:
“Γιατί δεν ανακάλυψαν αμέσως ότι ο νέος αριθμός ήταν υψηλότερος; Είναι κάτι για το οποίο οι επιστήμονες ντρέπονται – μ’ αυτή την ιστορία – επειδή είναι προφανές, ότι οι άνθρωποι έκαναν αυτά τα πράγματα: Όταν πήραν μια τιμή που ήταν πολύ ψηλότερη από αυτή του Μίλικαν, σκέφτηκαν ότι κάτι πρέπει να είναι λάθος – κι έψαχναν κι έβρισκαν έναν λόγο για τον οποίο μπορούσε να είναι λάθος. Όταν πήραν μια τιμή κοντά στην τιμή του Μίλικαν, δεν το κοίταξαν τόσο απαιτητικά. Κι έτσι απάλειψαν τους αριθμούς που ήταν αρκετά μακριά και έκαναν άλλα πράγματα σαν κι αυτά …»
Αυτό νομίζω αποδεικνύει και την αξία, μεταξύ των ερευνητών, του πειράματος της σταγόνας και την εμπιστοσύνη τους προς τον Μίλικαν…

Γεια σου Διονύση. Καλή σχολική χρονιά λοιπόν, στους “εν ενεργεία” εκπαιδευτικούς, αλλά και καλά επόμενα χρόνια στους φετινούς συνταξιούχους-συναδέλφους. Πέρα από όσα είναι γνωστά σε μας για το προσκήνιο και το παρασκήνιο του συγκεκριμένου πειράματος, προφανώς ο Φάινμαν ήξερε πολύ περισσότερα για τα τεκταινόμενα του χώρου, αφού από τις θέσεις που βρέθηκε είχε την ευκαιρία να γνωρίσει πολλά και σημαντικά πρόσωπα και πράγματα. Σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Γερό ξεκίνημα Μερκούρη, με πλούσια αφήγηση

Η διαμάχη των Millikan – Ehrenhaft

Η συναλλακτική σχέση Millikan/ δάσκαλου – Harvey Fletcher/ μαθητή

Η κριτική του Feynman για «πνευματική δουλεία» των επιγόνων ερευνητών, που δεν υπολήπτονται τις πειραματικές μετρήσεις τους, επειδή αποκλίνουν απ’ αυτές του Millikan που εν τω μεταξύ έχει εξελιχθεί σε «Πάπα» της Αμερικανικής Φυσικής

Καλό φθινόπωρο με παρόμοιες αναρτήσεις! 

Συγχαρητήρια Μερκούρη για την εξαιρετική ιστορική αναδρομή που μας έκανες.

Μου θύμισες μία προσωπική μου εμπειρία σχετική με το πείραμα. Στις αρχές του 2000 είχα παραλάβει στο ΕΚΦΕ Κέρκυρας μία συσκευή Millikan μέτρησης του ηλεκτρικού φορτίου του ηλεκτρονίου. Επί μία εβδομάδα προσπαθούσα να πάρω μετρήσεις. Μετά από αυτή μου την περιπέτεια, όλοι στο δρόμο με ρωτούσαν τι έπαθαν τα μάτια μου αφού είχαν γίνει κατακόκκινα στην προσπάθεια να βλέπω μέσα από τους φακούς τα σωματίδια λαδιού να αιωρούνται και να προσπαθώ να πάρω τις απαραίτητες μετρήσεις. Τελικά δεν τα κατάφερα να προσδιορίσω το φορτίο του ηλεκτρονίου, αλλά κατάλαβα όλες τις δυσκολίες του πειράματος. Έτσι είχα φτιάξει ένα φύλλο εργασίας για τους μαθητές που περιέγραφα χοντρικά το πείραμα, τους έδινα κάποιες πλαστές μετρήσεις και τους ζητούσα να βρούνε το φορτίο, καθοδηγώντας τους στην εύρεση του μέγιστου κοινού διαιρέτη.
Και πάλι μπράβο.

Καλησπέρα σε όλους. Πολύ δυνατό κείμενο, με αρκετό σασπένς Μερκούρη. Παρόλη την πίεση των ημερών το απόλαυσα. Αυτές οι ιστορίες μας υπενθυμίζουν – μεταξύ άλλων – ότι οι επιστήμονες δεν διαφέρουν από τους κοινούς θνητούς ως προς τη λήψη αποφάσεων, τις συνήθεις αδυναμίες, τις σκοπιμότητες και τις ίντριγκες.

Γιώργο, Παναγιώτη, Αποστόλη χαίρομαι που βρήκατε κάτι χρήσιμο στην ανάρτησή μου. Εύχομαι να είμαστε όλοι καλά και να κάνουμε ωραία πράγματα!