by 
Το οροπέδιο της Τραγαίας (Τρανή Γη/ ο Τάσος Αναστασίου διορθώνει: η Γη του τράγου) στο Χαλκί της Νάξου, φιλοξενεί εκκλησίες με έργα ιδιόμορφης βυζαντινής τέχνης. Μέσα στα ελαιόδενδρα, υπάρχουν δείγματα της εικονοκλαστικής περιόδου της κόσμησης των ναών (περίοδος Εικονομαχίας), αλλά και μορφές που παραπέμπουν σε αναγεννησιακές εικόνες, πριν την Ιταλική Αναγέννηση. Οδεύοντας από το Χαλκί στο μονοπάτι προς τον Άι-Γιώργη τον Διασορίτη και τον Ταξιάρχη στα Μονοίτσια, η παρέα αντιμετώπισε την επιγραφή που δείχνει ο Βασίλης, πάνω στον καινούργιο ναό της Αγίας Μαρίνας.
Η δωρεά τιμά τη μνήμη ενός ναξιώτη φυσικού, που με κάποια από τα διδακτικά του εγχειρίδια κάναμε τα πρώτα βήματα στη Γυμνασιακή Φυσική στα τέλη του 1960. Ρώτησα τους υπόλοιπους φυσικούς της παρέας που σπούδασαν στη Μέση Εκπαίδευση την δεκαετία 1985-95, αν τους έλεγε τίποτε το όνομα Σαλτερής Γ. Περιστεράκης. Αναγνώρισαν με αυτό το όνομα, μόνον τον χημικό Κώστα Σαλτερή και τα λυκειακά του βοηθήματα.
Επιστρέφοντας πίσω, έψαξα στο διαδίκτυο αλλά δεν βρήκα πολλά.
Το όνομα
Το Σαλτερής παραπέμπει στον τόπο καταγωγής, δηλαδή στην ορεινή Νάξο – Τραγαία, αλλά και στην Ιταλία. Προέρχεται από το λατινικό saltus – salteris (στα λατινικά δρυμός). Ίσως σημαίνει δασοφύλακας ή ο επιφορτισμένος με τον έλεγχο των δασών σύμφωνα με την φεουδαρχική οργάνωση του Δουκάτου των Κυκλάδων, με πρωτεύουσα τη Νάξο.
Φυσικό Αθήνας
Μια φωτογραφία του 1935, μαζί με τους Γ. Αθανασιάδη, καθηγητή της Β Έδρας Φυσικής, Κ. Αλεξόπουλο, υφηγητή της Β Έδρας, Μ. Αναστασιάδη, μετέπειτα καθηγητή Ηλεκτρονικής Φυσικής και τον συνεργάτη του Αλεξόπουλου στη συγγραφή των πανεπιστημιακών εγχειριδίων (Γεώργιο) Μπίλλη.
Το 1936 είναι βοηθός στο Β Εργαστήριο Φυσικής.
Στην καταγραφή “οι Ναξιώτες της Αθήνας”, αναφέρεται ως Επιμελητής
Υπήρξε ο επιστημονικός υπεύθυνος της αφής της Ολυμπιακής φλόγας στην Ολυμπία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου (1936) με κάτοπτρο που αποτελούσε μέρος των πολεμικών αποζημιώσεων της Γερμανίας προς την Ελλάδα για τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αναφέρεται ως «a 47-year-old physicist named Salteris G. Peristerakis» ξανά ως υπεύθυνος για την αφή, στους Ολυμπιακούς αγώνες της Μελβούρνης (1956). Απ’ αυτή την αυστραλέζικη αναφορά προκύπτει ότι γεννήθηκε το 1909.
Συνεργάστηκε στην διάσωση των οργάνων Φυσικής του Πανεπιστημίου της Σμύρνης, όπως μαρτυρά το ακόλουθο απόσπασμα από την Βικιπαιδεία.
«Στις 23 Αυγούστου του 1922 ο Καραθεοδωρή συγκέντρωσε το προσωπικό και το ενημέρωσε σχετικά με την αποχώρησή τους από τη Σμύρνη, ενώ το εφοδίασε με λίγα χρήματα και συστατικές επιστολές. Το κλειδί του ιδρύματος το παρέδωσε συμβολικά στον Πλαστήρα. Τα βιβλία της βιβλιοθήκης του ιδρύματος φυσικοχημικά όργανα και το αρχείο του πανεπιστημίου παραδόθηκαν από τον Καραθεοδωρή στον καθηγητή Δημήτριο Χόνδρο και στη συνέχεια φυλάχθηκαν από τους Μιχαήλ Αναστασιάδη, Θεόδωρο Κουγιουμτζέλη και Σαλτέρη Περιστεράκη, οι οποίοι και τα παρέδωσαν στον Καίσαρα Αλεξόπουλο. Σήμερα βρίσκονται στο Μουσείο Φυσικών Επιστημών και Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών».
Συγγραφικό Έργο
Γι’ αυτό υπήρξε γνωστός. Τα βιβλία που έγραψε, κάποια μαζί με τον υφηγητή στο Φυσικό και καθηγητή στο ΕΜΠ, Θεόδωρο Κουγιουμτζέλη, υπήρξαν δημοφιλή την 10ετία του 1960 μεταξύ των υποψηφίων των Πανεπιστημίων. Κάποια απ’ αυτά: Γυμνάσιο, Λύκειο. Ήταν βιβλία φιλικά στον αναγνώστη, απαλλαγμένα από τις υπερβολικές περιγραφές εργαστηριακών διατάξεων, που είχε ο σύγχρονός τους «Μάζης», ενώ ήταν λιγότερο απαιτητικά στην εννοιολογική διαπραγμάτευση απ’ αυτήν που πρότεινε ο Αλεξόπουλος.
Μέχρι το 1973 μετέχει στην συντακτική επιτροπή του Φυσικού Κόσμου, όπως μαρτυρούν οι καταγραφές στο μικρό κελλάρι του Μίλτου.
Και λοιπόν;
Τα μαθητικά εγχειρίδια κάποιας συγκεκριμένης περιόδου στο ελληνικό εκπαιδευτικό τοπίο, αφορούν μόνο τους φιλίστορες και ίσως αυτούς που “βασανίστηκαν” απ’ αυτά και οι ίδιοι τα “βασάνισαν” με σημειώσεις στα περιθώρια. Χαρακτηρίζουν αποκλειστικά την συγκεκριμένη εκπαιδευτική περίοδο που εκδόθηκαν χωρίς να αποτελέσουν τη βάση για τα επόμενα εκπαιδευτικά εγχειρήματα. Στην συγκεκριμένη τυχαία και αναπάντεχη συνάντηση με την χορηγική επιγραφή στην ενδοχώρα της Νάξου, ενεργοποιήθηκαν συναισθηματικοί αλλά όχι λειτουργικοί συνειρμοί.
Δεν ισχύει το ίδιο με τα αντίστοιχα εγχειρίδια του Αλεξόπουλου.
Καλησπέρα Γιώργο!
Αυτή η ιστορική σου αναδρομή μας έδωσε μια σειρά από σημαντικές πληροφορίες για έναν Φυσικό που σίγουρα έβαλε με την σειρά του πολλά λιθαράκια στην βιβλιογραφία της Φυσικής!
Τα βιβλία αυτά τα έχω, από την θεία μου που στα τέλη της δεκαετίας του 60 ήταν στο σχολείο. Μετά αγόρασα κάποια ακόμη. Δεν έχω όλη σειρά . Είναι πολλές οι φορές που ανατρέχω σε αυτά με διάφορες αφορμές, όπως και στα βιβλία του Αλεξόπουλου.
Εκείνο που πάντα με εντυπωσιάζει είναι η αρτιότητα των σχημάτων! Θα ήθελα να ήξερα πως έγιναν. Ήταν χειροποίητα άραγε;
Μου άρεσε πολύ και το κεφάλαιο με τα ρευστά με βοήθησε αρκετά. Μάλιστα είχε προεκτάσεις και στην αεροδυναμική!
Σε ευχαριστώ!
Να περνάτε όμορφα εύχομαι
Τρεις τόμοι θεωρίας και δύο τόμοι ασκήσεων των Κουγιουμτζέλη-Περιστεράκη,κοσμούν τη βιβλιοθήκη μου στο φροντιστήριο.Τους απόκτησα από τον (μακαρίτη)αδερφό μου,που είχε δώσει επιτυχείς εξετάσεις στην Ιατρική Αθηνών το 1972,μαζί με τα βιβλία του Μάζη,του Αλεξόπουλου και τού Μανωλκίδη στη χημεία (κάποια δερματόδετα).Εγώ έδωσα εξετάσεις και πέρασα το 1980.Με είχαν βοηθήσει πολύ,καθώς επίσης και τού Αθανασάκη,του Φωτεινόπουλου,του Σπηλιωτόπουλου.Είμαι…εκτός έδρας και δεν μπορώ να επιβεβαιώσω το όνομά του και το πατρώνυμο,αλλά πιστεύω οτι μιλάμε γιά το ίδιο πρόσωπο.
Καλησπέρα Κώστα,
γράφοντας το «και λοιπόν;», είχα στο μυαλό μου την εκτίμησή σου για μια απ’ τις εκδόσεις του ακόλουθου
Καλησπέρα Γιώργο,
μιλάμε για το ίδιο πρόσωπο,
να τα περνάς καλά … εκτός έδρας
Καλημέρα Γιώργο.
Βλέπω το ταξίδι σου στη Νάξο, συνδυάστηκε και με έρευνα….
Έρευνα με έστειλες και μένα να κάνω (στην εδώ, βιβλιοθήκη μου, η οποία "φιλοξενεί" και τα νεανικά μου αναγνώσματα…) αφού δύο βιβλία του Περιστεράκη είχα αγοράσει το 1970 και θυμάμαι να διαβάζω τα καλοκαίρια του 71 και 72.
Αλλά φευ! δεν τα βρήκα… Στη συνέχεια θυμήθηκα
ότι τα είχα δανείσει σε φίλο 3-4 χρόνια αργότερα και φαίνεται ότι δεν επιστράφηκαν…
Δύο ερωτήματα.
-Τελικά ο Περιστεράκης έγινε καθηγητής στο Φυσικό ή παρέμεινε σε χαμηλότερη βαθμίδα; (Το ίδιο ερώτημα και για τον Μπίλη, αφού μόνο από τα βιβλία του Αλεξόπουλου τον …ξέρουμε).
-Αν δούμε τα πρώτα φροντιστηριακά βιβλία, δεκαετία του 60 και αρχές του 70, είναι γραμμένα από διδάσκοντες στην τριτοβάθμια. Τι έγινε και αυτό σταμάτησε γύρω στο 80; Γιατί κανένας πανεπιστημιακός έκτοτε δεν ασχολήθηκε με τέτοια συγγραφή; Γίνανε καλοί και "ειδικοί" πλέον οι φροντιστές ή δεν καταδέχονται οι Πανεπιστημιακοί μας;
Ένας παλιός (πιο παλιός από τους Αλεξόπουλο – Περιστεράκη) καλός Φυσικός στο Ρέθυμνο ονόματι Σπυρίδων Παυλάκης που είχε διδάξει πολλά χρόνια στην Αίγυπτο (στην τότε ομογένεια) έχοντας μάθει γαλλικά από την υπηρεσία του στο Γαλλικό Στρατό(στην Αίγυπτο) ετοίμαζε υλικό για βιβλίο Φυσικής. Μετά την έκδοση των βιβλίων του Περιστεράκη και με τον Παλαιολόγο και με δεδομένη την μικρή αγορά τότε σταμάτησε το εγχείρημα στέλνοντας στον Περιστεράκη όλο το υλικό που είχε μαζέψει. Ο Περιστεράκης συμπεριέλαβε το υλικό σε νέα έκδοση αναφέροντας το όνομα του Παυλάκη και στέλνοντας του ευχαριστήρια επιστολή για την αποστολή, τιμής ένεκεν, του υλικού. Βρήκα όλη τη βιβλιοθήκη του Παυλάκη που εκτός από χειρόγραφες σημειώσεις, ιδιόχειρη αφιέρωση από τον Αλεξόπουλο κ.λ.π. έχει και πολλά βιβλία με αρχαιότερο κάποιο βοήθημα για εισαγωγή σε σχολές κάποιου Παπανικολάου που εκδόθηκε το 1928.
Χαράλαμπε,
επισυνάπτω το βιβλίο των Παλαιολόγου-Περιστεράκη στο οποίο αναφέρθηκες επισημαίνοντας ότι τηρείται η αλφαβητική σειρά στην αναφορά των συγγραφέων
Διονύση,
σχετικά με τα θέματα που έθεσες
Το κλίμα στο Φυσικό Αθηνών (1936-1950)
Ο άμεσος συνεργάτης του Κ. Αλεξόπουλου, Δ. Μαρίνος, αφηγείται:
Μερικά γεγονότα της προ του 1950 εποχής μου τα αφηγήθηκε ο προκάτοχός μου στο παρασκευαστήριο Φυσικής αείμνηστος Γεώργιος Μπίλλης.
Ο Αθανασιάδης ήταν παράξενο γεροντοπαλίκαρο, με έντονα πάθη, χωρίς ιδιαίτερες σπουδές αλλά με αρκετές ικανότητες. Δε χώνεψε ποτέ το Χόνδρο και όταν ήταν υποχρεωμένος να τον αναφέρει έλεγε «αυτός». Επειδή δεν χώνευε και τους πρόσφυγες, όταν έπρεπε να κατονομάσει τον Κουγιουμτζέλη που ήταν ο βασικότερος συνεργάτης του Χόνδρου έλεγε «ο εξ ανατολών». Καταλαβαίνετε ότι η κατάσταση μέσα στο εργαστήριο συνιστούσε μια ωραία ατμόσφαιρα όπως έλεγε ο μακαρίτης Ηλιόπουλος. Ο Αλεξόπουλος γνώριζε αυτή την κατάσταση, γιατί μετά το 1935 που έγινε διδάκτωρ, ήταν επιστημονικός συνεργάτης στη Β’ έδρα. Εκεί ετοίμασε και τη διατριβή του επί υφηγεσία την οποία και παρουσίασε το 1937.
Το 1939 υποψήφιοι για τη Β’ έδρα είναι ο Αλεξόπουλος, συνεργάτης του Αθανασιάδη και ο Κουγιουμτζέλης, συνεργάτης του Χόνδρου. Μπορείτε να καταλάβετε την αντίδραση του Αθανασιάδη όταν έμαθε ότι «ο εξ ανατολών» διεκδικεί την έδρα του. Εξελέγη ο Αλεξόπουλος ο οποίος με την πρώτη ενέργειά του επιδιώκει και επιτυγχάνει να διαλύσει την ωραία ατμόσφαιρα στην οποία αναφέρθηκα ήδη.
Η αφήγηση διαψεύδει την εκτίμησή μου ότι ο Αλεξόπουλος στη φωτογραφία του 1935, ήταν υφηγητής. Αυτή την περίοδο εμπλεκόταν με το Φυσικό Αθηνών, ως διδάκτορας – επιστημονικός συνεργάτης, αναμένοντας. Εξ’ άλλου στην φωτογραφία του 1935, σημειολογικά δεν διαφοροποιείται μεταξύ των όρθιων, σε αντίστιξη με την ακόλουθη του 1963, στον ίδιο χώρο, μπρος από το ίδιο έπιπλο-γραφείο.
Στον τοίχο, κρεμασμένη η φωτογραφία του 1935.
Ο Μπίλλης, με άσπρα αραιωμένα μαλλιά, στο φόντο αυτή την φορά, πίσω από τους Κουμέλη και Κωστόπουλο.
Θεόδωρος Κουγιουμτζέλης (1906-2001)
Ο «εξ ανατολών» γεννήθηκε στο Αϊβαλή. Μαθητής του Χόνδρου, ενταγμένος στην Α Έδρα Φυσικής, με σπουδές όμοιες με του δασκάλου του σε Ελλάδα και Γερμανία. Το διδακτορικό του στην Ατομική φυσική (εξειδίκευση της σκέδασης Raman). Μετά την αποτυχία του να εκλεγεί καθηγητής στη Β Έδρα Φυσικής σταδιοδρόμησε στο ΕΜΠ (Έκτακτος, 1949-1958 – Τακτικός, 1958-1972). Υπήρξε μετά τον Χόνδρο ο εκπρόσωπος της χώρας στο CERN (1953). Αναφέρεται ως πρωτεργάτης της λειτουργίας του «Δημόκριτου» (1961). Οι προηγούμενες αναφορές σκιαγραφούν χαρακτηριστικά δραστήριου οργανωτή επιστημονικής έρευνας στην καθυστερημένη επιστημονικά μεταπολεμική Ελλάδα.
Προτεραιότητα η Διδασκαλία
Ο Γεώργιος Μπίλλης, που αναφέρεται από τον κάτοχο της φωτογραφίας του 1935, Περιστεράκη, άνευ βαφτιστικού ονόματος ως «Μπίλης», υπήρξε παρασκευαστής των εργαστηριακών επιδείξεων των πανεπιστημιακών διαλέξεων του Αλεξόπουλου.
Οι επιλογές του Φυσικού αυτή την περίοδο εστίασαν λιγότερο στην έρευνα και περισσότερο στην φαινομενολογική διδασκαλία και την παραγωγή διδακτικού υλικού. Οι συνεργάτες των καθηγητών Χόνδρου, Αθανασιάδη, Αλεξόπουλου, συνέργησαν προς αυτή την κατεύθυνση με πλούσια παραγωγή.
Ο Αλεξόπουλος στους προλόγους των πανεπιστημιακών εγχειριδίων του αναφέρει ως συνεργάτες και στους 5 τόμους τους Μπίλλη και Μαρίνο, ενώ τους Κουμέλη, Α. Ιωάννου, Δ. Τσαγκαρουσιάνο, Μ. Ροϊλό σε κάποιον απ’ τους υπόλοιπους τρεις εκ των πέντε. Μόνον στον «Ηλεκτρισμό» του 1973, ο πρόλογος αποδίδει στους συμμετέχοντες πανεπιστημιακούς τίτλους ή την κατοχή διδακτορικών τίτλων. Πιο συγκεκριμένα, Α. Θεοδοσίου-καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, Γ. Παπαδόπουλος-καθηγητής ΕΜΠ, Δ. Μαρίνος-Δρ. Φυσικών Επιστημών, Γ. Φιλοκύπρου-Δρ. Φυσικών Επιστημών, σε αντιδιαστολή με τον Γ. Μπίλλη που αναφέρεται ως «Φυσικός». Στο ίδιο πρόλογο του 1973 γίνεται αναφορά και στον πρόσφατο θάνατό του. Τα προηγούμενα υποδεικνύουν την έμφαση των συνεργατών της ενοποιημένης υπό τον Αλεξόπουλο Α&Β Έδρας Φυσικής στην διδασκαλία έναντι της παραγωγής διδακτορικών.
Ομάδες Συγγραφής
Από τα προηγούμενα προκύπτει ότι ο Αλεξόπουλος έχει συγκροτήσει μια μακροχρόνια ομάδα συγγραφής με κορμό τους παρασκευαστές του εργαστηρίου του, φυσικούς Μπίλλη και Μαρίνο, στην οποία συνδράμουν και άλλοι συνεργάτες με τελευταίο τον Παναγιώτη Βαρώτσο.
Δεν υπάρχουν στοιχεία για τους λόγους που ο Σ. Περιστεράκης, ενώ υπηρετεί στην Β Έδρα των Αθανασιάδη και στη συνέχεια Αλεξόπουλου, συνεργάζεται συγγραφικά με τον Κουγιουμτζέλη που προέρχεται από την Α Έδρα του Χόνδρου και στη συνέχεια μεταβαίνει στο ΕΜΠ. Ίσως αυτή η επιλογή να σχετίζεται με το ότι ενώ είναι κάτοχος διδακτορικού τίτλου, τουλάχιστον από το 1947, αφού αποδελτιώνεται στο αρχείο των Ναξιωτών της Αθήνας ως Επιμελητής στην ΦΜΣ, δεν βρέθηκαν διαδικτυακά τεκμήρια για την εξέλιξή του σε υψηλότερες πανεπιστημιακές βαθμίδες.
Και οι δύο ομάδες παράγουν ευδόκιμο και ευπώλητο διδακτικό υλικό την δεκαετία του 1960. Η ισότιμη συγγραφική υπογραφή “Κουγιουμτζέλης-Περιστεράκης”, δεν άφησε στο αναγνωστικό κοινό υποψίες για το συγγραφικό ή επιστημονικό πρόκριμα ενός εκ των δύο.
Η ιδιαίτερη συμβολή των πανεπιστημιακών συγγραφέων εγχειριδίων Φυσικής αυτήν την περίοδο, θα πρέπει να συσχετιστεί με την δυσκολία πρόσβασης στην ευρύτερη διεθνή βιβλιογραφία από ενδιαφερόμενους εκτός πανεπιστημίων, αλλά και στην ανεπάρκεια κατανόησης ξένων γλωσσών από τους φυσικούς της εποχής.
Πανεπιστήμιο και ιδιωτικό διδακτικό έργο
Υπάρχουν καταγραφές ότι οι πανεπιστημιακοί ασχολούνταν παράλληλα με τα ερευνητικά και διδακτικά τους καθήκοντα και με τη διδασκαλία σε φροντιστήρια, πανεπιστημιακά αλλά και προετοιμασίας για της Εισαγωγικές Εξετάσεις.
Ο Λευτέρης Τσίλογλου, φυσικός και συστηματικός καταγραφέας της ιστορίας των φροντιστηρίων αναφέρει:
Ο Μιχάλης Αναστασιάδης, το 1947, όταν ακόμα είναι μόνο επιμελητής και αφοσιωμένος μαθητής του καθηγητή της Φυσικής Γ. Αθανασιάδη … Ιδρύει το ιδιωτικό εκπαιδευτικό ίδρυμα, «Ραδιοτεχνική Σχολή Αθηνών» (εμείς την γνωρίζαμε ως Σχολή Αναστασιάδη) … Διευθύντρια του φροντιστηρίου «Κέντρο Προπαρασκευής εις τας Θετικάς Επιστήμας» είναι η Αικατερίνη Στάθη Δρ. Φυσικών Επιστημών, σύζυγος του Αναστασιάδη και τέως βοηθός της έδρας της Ανοργάνου Χημείας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δηλαδή την έδρα του αδελφού της Ελευθέριου Στάθη.
Επισημαίνω ότι ο πατρινός Αθανασιάδης μάλλον δεν αποκαλούσε και τον σμυρνιό Αναστασιάδη ως «εξ ανατολών» προερχόμενο, παρότι Σμύρνη- Αϊβαλή δυόμιση ώρες δρόμος είναι!
Αλλού, ο Τσίλογλου ανακαλύπτει και τον Θεόδωρο Κουγιουμτζέλη ως διδάσκοντα στα γνωστά στην εποχή τους «Φροντιστήρια Αρειστίδου Πάλλα», που απευθύνονταν και σε μαθητές και σε φοιτητές.
Γνωστός συγγραφέας φροντιστηριακών και σχολικών εγχειριδίων Φυσικών Επιστημών, δραστήριος και σήμερα δάσκαλος ενώ διάγει ευδόκιμα την έβδομη δεκαετία της ζωής και με τιμά με τις εκμυστηρεύσεις του, θυμάται το καλοκαίρι του 1959 που αναζήτησε συνδρομή για να περάσει τον «Αλεξόπουλο του Α Έτους». Σε αντίθετη περίπτωση θα “έχανε χρονιά”, σύμφωνα με τα τότε ισχύοντα. Του σύστησαν ένα υπόγειο προγυμναστήριο κοντά στο Χημείο, στην οδό Ακαδημίας, δίπλα στην Ζωοδόχο Πηγή. Εκεί, όλο τον Αύγουστο, με συστηματικό δάσκαλο τον Γεώργιο Μπίλλη και ευάριθμους συμμαθητές, θυμάται να “έμαθε καλή Φυσική”.
Μπορούμε επομένως να υποθέσουμε ότι η διδακτική τεχνογνωσία που αναπτύχθηκε αυτή την περίοδο με την παραγωγή αξιόλογου διδακτικού υλικού, έδινε στους πανεπιστημιακούς-φυσικούς χαμηλότερων βαθμίδων που είχαν εμπλακεί σ’ αυτό το πρόγραμμα, ένα πρόσθετο, ίσως εξωθεσμικό, οικονομικό κίνητρο.
Γιώργο σε ευχαριστώ για τον μεγάλο πλούτο πληροφοριών, που μας προσφέρεις.
Μία ακόμη. Η πρώτη φωτογραφία:
πώς σχετίζεται με τα υπόλοιπα; Ποια χρονιά είναι;
Υπάρχει ισχυρή συσχέτιση!
Είναι η χρονιά που οι πιο ώριμοι υλικονετιστές ως πρωτοετείς γνώρισαν στους φυσικούς τους χώρους, κάποια απ’ τα σημαντικά πρόσωπα της αφήγησης.
Μερικοί μάλιστα απ’ αυτούς κάνανε και καλά πλασαρίσματα μπρος απ’ τον φακό.
Δεν ξέρω ποιους υλικονετιστές εννοείς, εγώ βλέπω τον Πρόδρομο να έχει "πλασαριστεί" τέλεια και στο βάθος…υποψιάζομαι ότι υπάρχει και ο Γιώργος
Ο Γιώργος;
Στατιστικά θα υπάρχουν πολλοί με αυτό το βαφτιστικό όνομα στην αναμνηστική φωτογραφία του 1973, στο Χημείο. Και Γιάννηδες.
Εγώ, ως μη φωτογενής και χωρίς να μπορώ να ανταγωνιστώ το σακάκι του Πρόδρομου, επέλεξα συνειδητά να απόσχω.
Δεν ήσουν εκεί; Εγώ τη θυμάμαι τη φωτογράφιση, αν και δεν με "βλέπω" κάπου…
Πάντως στη γωνία πάνω αριστερά, μια "σκοτεινή φιγούρα" σου πάει
στη σκοτεινή πλευρά του … ΜΑΜΦ!
εκεί στα ορεινά
στις παραδόσεις, στις φωτογραφίσεις, στις φροντιστηριακές ασκήσεις, στις εξετάσεις, στις συνελεύσεις
Καλησπέρα
Γιώργο , Διονύση, …
ευχαριστούμε … για τις αναμνήσεις σας
Με απασχολεί και η άλλη φωτογραφία ( του 35 ; ) Νόμισα για μια στιγμή πως αναγνώρισα 2 κυρίες
την κ, Ευθυμίου και την κ. Σανδαλάκη … Αλλά μάλλον λάθος κάνω . περί ομοιότητας θα πρόκειται αφού το 35 απέχει από το 79 … 44 χρόνια και αυτές εκεί ίδιες και απαράλακτες …α π ο κ λ ε ί τ α ι !
ή δεν είναι η φωτογραφία του 35 ή εμένα τα μάτια μου βλέπουν φαντάσματα.