Απόψε βλέπω καθαρά, τους γρίφους και τις λύσεις
καίγονται μπρος μου κεριά μυθικά, όλες οι απαντήσεις
Ρώτα με ότι θες, για όσα φοβάσαι να ρωτήσεις
χορεύουν μέσα μου γυμνές, όλες οι απαντήσεις…
Γιάννης Αγγελάκας
Πολλές φορές σε μια ερώτηση σημασία δεν έχει μόνο η απάντηση. Σημασία έχει ο τρόπος που βρήκαμε την πληροφορία, η σκέψη που κρύβεται πίσω από αυτή, η μέθοδος, το πείραμα, τα διαβάσματα, οι μνήμες που ξυπνάει και τα συναισθήματα που προκαλεί. Πόσες φορές κατά τη διδασκαλία δεν έχουμε έρθει αντιμέτωποι με ερωτήσεις που η παράθεση απλά της “σωστής” πληροφορίας γνωρίζουμε ότι δεν προσφέρει τίποτα στον ακροατή. Άλλες φορές τις αποφεύγουμε ενώ άλλες φορές πιανόμαστε από αυτές και δημιουργούμε μοναδικές στιγμές στη σχολική αίθουσα.
“Κύριε, πόση είναι η ταχύτητα της Γης;”
“Κύριε, πόσα λίτρα αίμα έχουμε;”
“Κύριε, πόσα μόρια έχει ένα ποτήρι με νερό;”
“πόσα κύτταρα έχουμε; πόσα φύλλα έχει ένα δέντρο; πόσο αέρα αναπνέουμε; πόση ενέργεια απελευθερώνει μια πυρηνική βόμβα; …”
Τα προβλήματα Fermi πάνε σχολείο…
ή
Τα προβλήματα Fermi πάνε σχολείο…
Πολύ μου άρεσε η παρουσίαση αυτή.
Ευχαριστώ.
Και συγχαρητήρια για το κουράγιο σας να κάνετε τόσο επικίνδυνα πραγματα.
Ασφαλώς θα ξέρετε πως μπορεί να σας κατηγορήσουν ότι με τέτοιες πρακτικές ίσως κάποιοι μάθουν να σκέφτονται και να σταματήσουν απλά να μιμούνται.
Πολύ καλή!
Και σε μένα άρεσε αυτό που διάβασα.
Στα υπ’όψιν για το εγγύς μέλλον… του παππού.
Να είσαι καλά
……«άλλες φορές πιανόμαστε από αυτές και δημιουργούμε μοναδικές στιγμές στη σχολική αίθουσα.» σωστό, και πρέπει να το επιδιώκουμε ώστε « ίσως κάποιοι μάθουν να σκέφτονται και να σταματήσουν απλά να μιμούνται» – γεια σου φίλε Μήτσο- και ας μας κατηγορήσουν 100 φορές.
Ευχαριστούμε συνάδελφε Γιώργο.
Καλημέρα Γιώργο και καλό ΣΚ.
Σε ευχαριστώ για την πολύ σημαντική και ξεχωριστή ανάρτηση!
Να είσαι καλά.
Καλημέρα στην παρέα! Σας ευχαριστώ για τα σχόλια. Χαίρομαι πολύ που σας άρεσε η δημοσίευση. Η αλήθεια είναι ότι μόνο αποσπασματικά τα έχω κάνει στην τάξη. Λίγο η καραντίνα, λίγο το τηλεδούλεμα της “κανονικότητας” της τηλεκπαίδευσης είπα να ετοιμαστώ λίγο διαφορετικά για του χρόνου, ή για μετά το Πάσχα αν δεν μας αγχώσουν οι εξετάσεις.
Δημήτρη και Άρη στα αρχικά στάδια της ανάπτυξης η μίμηση αποτελεί κύριο μηχανισμό μάθησης. Κάποια στιγμή όμως πρέπει να μεγαλώσουμε… κι εμείς και η εκπαίδευση στη χώρα μας… και το ylikonet με την πολυφωνία του και το μεράκι πολλών από εσάς έχει πολλά (να) δώσει!
Γιώργο Καλημέρα.
Συγχαρητήρια!
Σ’ ευχαριστώ Μιχαήλ.
Άλλαξα το πρώτο αρχείο με ενημερωμένες πηγές. Είχα παραλείψει να αναφέρω το βιβλίο του Τραχανά απ’ οπου πήρα στοιχεία για τη ζωή του Enrico Fermi. Διονύση αν μπορείς ενημέρωσε και το από κάτω.
Εξαιρετική ανάρτηση Γιώργο!
Καλημέρα Παναγιώτη,
ευχαριστώ για το σχόλιο!
Μου΄χετε λείψει εκεί στο Ρέθυμνο.
Πολλούς χαιρετισμούς!
καλησπέρα σε όλους
διάβασα, μόνο, τα Fermi ΙΙ
(νταξ΄ νέος είμαι, έχω χρόνο, λέμε τώρα…)
εξαιρετική δουλειά, Γιώργο!
αν δεν είσαι Πειραματικός, να γίνεις
(“διαταγή” από “παλιόν” της ομοταξίας…)
Δάσκαλος είσαι ήδη…
Καλησπέρα Βαγγέλη.
Ευχαριστώ για το σχόλιο.
Η αλήθεια είναι ότι είμαι από τους άτυχους μαθητές που μπήκαν σε εργαστήριο πρώτη φορά στο πανεπιστήμιο. Μέχρι τότε δεν…
Κι εκεί δεν έδωσα μεγάλη σημασία, ήμουν της πλατωνικής σχολής.
Όταν διορίστηκα έγινα υπεύθυνος ενός εργαστηρίου γεμάτου με όργανα και αντικείμενα που βρίσκονταν μέσα σε κούτες ανέγγιχτα για περίπου 10 χρόνια. Άρχισα να σκίζω κούτες για να τακτοποιήσω. Αυτό ήταν, κόλησα! Από τότε έχω περάσει στην απέναντι όχθη! Και απο τότε συνεχίζω να μαθαίνω, ανακαλύπτω, ψάχνω και να πειραματίζομαι κι εγώ μαζί με τους μαθητές…