αντί του ύδατος όξος

η πόσκα (poska) ήταν το αρχαίο ρωμαϊκό ποτό των πληβείων, δηλαδή των κατώτερων τάξεων, των σκλάβων και των ρωμαίων λεγεωνάριων

μωσαϊκό του 3^ου π.Χ. αιώνα

αυτοί οι τελευταίοι, σύμφωνα με τον διάσημο ιατρό και μαθηματικό του 1500, Τζερολάμο Καρντάνο, πλεονεκτούσαν και ως προς τον στρατιωτικό επισιτισμό, επιλέγοντας ως τροφή στις εκστρατείες τους το παστό χοιρινό και το τυρί και για ποτό την πόσκα

αυτό το ποτό συνόδευε, στις επιχειρήσεις τους μέχρι και τους βυζαντινούς στρατιώτες που το ονόμαζαν φούσκε (phouske)

πρόκειται για μίγμα 1,5/4 ξινισμένου κρασιού με νερό με προσθήκη βοτάνων και μπαχαρικών

ο Καρντάνο θεώρησε ότι η λειτουργία του οξέως είχε αυτό που λέμε σήμερα, “αντιμικροβιακές ιδιότητες”, αφού μπορούσε να προστατεύει τους λεγεωνάριους απ τα προβληματικής καθαρότητας νερά που έβρισκαν στους διάφορους τόπους που κατέλυαν

οι νεώτεροι σχολιαστές επισήμαναν τις ευρύτερες αντιοξειδωτικές ιδιότητες του ρωμαϊκού μίγματος με επισήμανση στη βιταμίνη C που υπήρχε στα διαλυμένα βότανα

το όνομα poska, ενδέχεται να προέρχεται απ το λατινικό potor (ρόφημα) ή το ελληνικό epoxos (οξύ)

ξεδίψασμα από φλασκί – φρέσκο στην Πομπηία

λοιπόν;

το 12ο Αντίφωνο της Μεγάλης Πέμπτης

αντί του μάννα χολήν∙ αντί του ύδατος όξος

βασίζεται στα τρία απ τα τέσσερα Ευαγγέλια,

Ιω. 19,29  σκεῦος οὖν ἔκειτο ὄξους μεστόν· οἱ δὲ πλήσαντες σπόγγον ὄξους καὶ ὑσσώπῳ περιθέντες προσήνεγκαν αὐτοῦ τῷ στόματι

Ματθ. 27,48   καὶ εὐθέως δραμὼν εἷς ἐξ αὐτῶν καὶ λαβὼν σπόγγον πλήσας τε ὄξους καὶ περιθεὶς καλάμῳ ἐπότιζεν αὐτόν

Μαρκ. 15,35  καί τινες τῶν παρεστηκότων ἀκούσαντες ἔλεγον· ἴδε ᾿Ηλίαν φωνεῖ.

Μαρκ. 15,36 δραμὼν δὲ εἷς καὶ γεμίσας σπόγγον ὄξους περιθείς τε καλάμῳ ἐπότιζεν αὐτὸν λέγων· ἄφετε ἴδωμεν εἰ ἔρχεται ᾿Ηλίας καθελεῖν αὐτόν

το αντί του ύδατος όξος, μπορεί να ειδωθεί όχι απαραίτητα ως πράξη αγνωμοσύνης ή βαρβαρότητας, αλλά ως παροχή του πλέον προφανούς και διαθέσιμου ροφήματος για ένα ρωμαίο λεγεωνάριο στην έκκληση του Εσταυρωμένου: «Διψώ»

αυτή την εκδοχή την έμαθα μόλις εχθές, απ τον φιλίστορα φίλο μου Τάσο Μαριώγλου

και θεώρησα ότι άξιζε να διασταυρωθεί και να ιστορηθεί αυτές τις χρονιάρες μέρες

καλή Ανάσταση!