Στην άδεια πόλη, τον 15αύγουστο, χωρίς περισπασμούς από οχήματα και αγχωμένους συμπολίτες, διευκολύνεται η βόλτα στο κέντρο και η παρατήρηση γίνεται με άλλο μάτι.
Ιπποκράτους, δίπλα στο Χημείο της Σόλωνος
Από τα πιο παλιά βιβλιοπωλεία που εστιάζουν σε βιβλία θετικών επιστημών
Πάρκινγκ εκεί κοντά, στην Ζαλόγγου, παράλληλη της Σόλωνος
Φαρμακείο στην Νίκης, στο Σύνταγμα.
Στην Ηλιουπόλεως, απέναντι από το Πρώτο Νεκροταφείο.
Και η ταυτότητα της αναπαράστασης.
Καλό Δεκαπενταύγουστο σε όλους!
Χρόνια πολλά Παναγιώτη!
Χρόνια πολλά Μαρία!
Theo Jansen – «the UFO project»
το 1980, ο τριανταδιάχρονος Jansen αναπτύσσει την καλλιτεχνική δραστηριότητα που τον έκανε γνωστό στο ευρύτερο κοινό, το «UFO project»
αυτή η δράση θυμίζει τη ραδιοφωνική εκπομπή του Orson Welles, το 1938, που διασκευάζοντας τον «Πόλεμο των Κόσμων», του George Wells, απέδωσε ρεαλιστικά μια υποθετική εισβολή εξωγήινων από τον Άρη και θορύβησε τους ακροατές του σε εθνική κλίμακα, στις ΗΠΑ
ο Jansen κατασκεύασε ένα μπαλόνι σε σχήμα δίσκου, το πλήρωσε με αέριο αραιότερο απ’ την ατμόσφαιρα και με τη συνδρομή φίλων ….
… το απογείωσε στον ουρανό του Delft
στη συνέχεια κατέγραψε τις αντιδράσεις πολιτών, τύπου, αρχών και επιστημόνων
είπε:
μετά την απήχηση του «UFO project» αποφάσισα να στραφώ σε έργα που βασίζονταν στην τεχνολογία, αφού το βαθύτερο ενδιαφέρον μου για τη Φυσική δεν με είχε εγκαταλείψει κατά τη διάρκεια της ενασχόλησής μου με την ζωγραφική
πως διαφοροποιείται η Τέχνη απ’ την Επιστήμη;
με κριτήριο το που κερδίζεις τα λεφτά σου. Θέλω να πω ότι οι μηχανικοί είναι περισσότεροι καλλιτέχνες από ότι νομίζουν. Επειδή εργάζονται στο πανεπιστήμιο ή σε ινστιτούτα αυτοπροσδιορίζονται ως επιστήμονες και καθόλου ως καλλιτέχνες. Και οι καλλιτέχνες κάνουν το ίδιο. Ο διαχωρισμός υπακούει κυρίως σε ψυχολογικούς λόγους
και ο ρόλος της εκπαίδευσης;
κυρίως παίζει ρόλο το εκπαιδευτικό περιβάλλον, η αλληλεπίδραση με τους συμμαθητές και τα συναισθηματικά κίνητρα που γεννά η συνεργασία
μεγάλωσα σε «hippy times» και αυτοί οι καιροί αποτέλεσαν την κύρια επίδραση σ’ αυτά που έκανα και συνεχίζω να κάνω
«The UFO project» (8 λεπτά, αγγλικοί υπότιτλοι)
καύσωνας, πριν 76 χρόνια
γελοιογραφίες απ’ την εφημερίδα «Ελευθερία», 12/ 8/ 1945
φωτιές, αλλά απ’ τις κάνες των όπλων
η Σαφράμπολη είναι συνοικία στο δήμο Νέας Ιωνίας. Πήρε το όνομά της από την ομώνυμη πόλη της Μικράς Ασίας απ’ όπου ήρθαν κάτοικοι μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Βρίσκεται στο κέντρο του δήμου και εκεί υπήρχε παλιά το αντλιοστάσιο από το οποίο υδρεύονταν όλα τα Βόρεια Προάστια της Αθήνας
είχε προηγηθεί πριν λίγες μέρες μια πελώρια πυρκαγιά
εδώ γεννήθηκε ο Θουκυδίδης ο «Αλιμούσιος»
πάνω σε ΚΑΦΑΟ, ο πλανήτης σαν παγωτό
δεν αρκεί ο μπάτης του Αλίμου για να μην λιώσει
Σίγουρα δεν είναι εικόνες της πόλης, είναι όμως εικόνες της επιστήμης, του 1866 στην αρχική του κατασκευή και σίγουρα είναι εικόνες ανάσας στη λαίλαπα των πυρκαγιών και της δίχρονης καραντίνας
Γεφύρι της Πλάκας, με τη “βαριά” ιστορία που συνδέθηκε
.
Σε κάθε πέρασμα από το νομό Ιωαννίνων, ζωντανεύει η μορφή του Μίλτου,
του Μίλτου Σακελλαρίου, που η μνήμη και η διδαχή του θα μας συντροφεύει.
.
.
όλοι οι καλοί χωράνε
η ανάρτηση πριν δυο χρόνια τέτοιες μέρες άρχισε να χαζεύει την πόλη
της καλάρεσε κι άνοιξε την περπατησιά και για πάρα πέρα
και χωρίς να το έχει προβλέψει, απ την επιστήμη άγγιξε την τεχνολογία και μετά την τέχνη
οι φωτογραφίες του Θόδωρου αντιπροσωπεύουν την παραδοσιακή τεχνική του 19ου που καθοδήγησε τεχνολογίες συντήρησης του 21ου με θετικό αισθητικό πρόσημο
ο Άραχθος στα Τζουμέρκα
όχι για πρώτη φορά στο υλικονετ
επιτυχής ανασυγκρότηση του κατεστραμένου παραδοσιακού γεφυριού –
μήνυμα ελπίδας για όσα φαίνονται να χάθηκαν αυτές τις μέρες
Δημήτρης Πολύτιμος (Ερμούπολη, 1933 – Αθήνα, 2021)
τζαζ –ροκ μουσικός & σκακιστής
… αρχές ’60 σπούδαζα Φυσική, έκανα ιδιαίτερα μαθήματα φυσικοχημείας και μαθηματικών και έπαιζα τζαζ, δεν είχε έλθει ακόμα το ροκ
υπήρξε υπερπολύτιμος συνεργός αυτού του έξω απ’ την ντόπια πολιτιστική παράδοση ισχυρού μουσικού ρεύματος,
κοσμοπολίτης, καλλιεργημένος και ευγενής
αν δεν είχε γίνει μουσικός θα ήθελε να είχε συνεχίσει ως αστροφυσικός
περισσότερα και ενδιαφέροντα για μια ολόκληρη εποχή, εδώ
Ήμουν βέβαιος Γιώργο πως κάτι θα κοινοποιούσες, γι αυτό και έχω έτοιμο
το επόμενο:
M.G.C. Foxy Lady 1968
“Αν και συνδέθηκε με την rock μουσική και ήταν από τους πρωτοπόρους της στην χώρα μας καθώς είχε ιδρύσει το πρώτο rock συγκρότημα στη χώρα τους M.G.C. η μεγάλη του αγάπη ήταν η Jazz. Διέκρινε το ταλέντο του Δημήτρη Πουλικάκου και τον παρότρυνε από μπασίστας να γίνει ο τραγουδιστής του συγκροτήματος. Η κοινή τους πορεία και φιλία μετρά περισσότερες από 6 δεκαετίες.”
καλά τα γράφεις και τα τραγουδάς Θόδωρε
ένα απ’ τ αστεία που τον συνόδευαν
Δαρβίνος & Αϊνστάιν εκκλησιάζονται στο ναό Riverside Church, στο Μανχάταν
παρέα με τους Ιπποκράτη, Παστέρ, Κέπλερ, Γαλιλαίο, Νεύτωνα, Φαραντέυ και Αρχιμήδη
ο Αϊνστάιν (τον επισημαίνει το βέλος) είναι ο μόνος απ αυτούς τους επιστήμονες που εντάχθηκε, παρότι ζωντανός, στην «κιβωτό των επιστημόνων» του ναού,
αφού όσοι κλήθηκαν να επιλέξουν ποιους επιστήμονες επιθυμούσαν να μνημονεύσει η εκκλησία, περιλάμβαναν πλειοψηφικά τ’ όνομά του στη λίστα
όταν αντιμετώπισε τον εαυτό του ως … άγαλμα είπε:
«αυτό δεν θα συνέβαινε ποτέ στην Ευρώπη … απ τούδε και εις το εξής θα προσέχω τι κάνω και τι λέω»
σε άλλο μέρος, στην «κιβωτό των φιλοσόφων», φιλοξενούνται οι Πυθαγόρας, Χέγκελ και Καντ
ο νέο-γοτθικής τεχνοτροπίας ναός Riverside Church, βρίσκεται στη Νέα Υόρκη, κοντά στο πανεπιστήμιο Columbia, στις όχθες του Hudson και οικοδομήθηκε σαν δωρεά του John D. Rockefeller Jr, το 1930
ο ναός υποδέχτηκε ως ομιλητές σπουδαίους ακτιβιστές και μάλιστα σε φάσεις που δεν είχαν ακόμα κατακτήσει τη γενική αποδοχή, όπως ο Martin Luther King, ο Nelson Madelia και ο Desmond Tutu
ένα εντυπωσιακό βιτρό της εκκλησίας τιμά έναν εφευρέτη – τον Γουτεμβέργιο, που βέβαια με την επινόησή του λειτούργησε δραστικά στη διάδοση της Βίβλου
και για όσους εύρισκαν ενδιαφέρουσα την επηρεασμένη απ’ την όπερα μουσική της Bjork,
εδώ μια συναυλία της το 2001 στην Riverside Church
Απίστευτο για εκκλησία και όχι μόνο για τα αγάλματα των επιστημόνων…
καλημέρα Διονύση
«όχι μόνο για τα αγάλματα των επιστημόνων»
αλλά …
… μαζί με τα αγάλματα των επιστημόνων
ελάχιστη βάση εισαγωγής – όπως τη βλέπει το Bollywood
Πυθαγόρας και Νεύτων “στα κάγκελα”
τη δημοσιοποίησε στο διαδίκτυο κάποιος με ινδικό nick name
ένας πασιφιστής στο τιμόνι τρικάβαλου σκούτερ, ο Αϊνστάιν, με συν-αναβάτες τον άτεγκτο για την ύπαρξη άρρητων αριθμών Πυθαγόρα και τον επίσης εριστικό συνάδελφό του, τον πουριτανό Νεύτωνα
τη συνεύρεση των τριών επεξηγεί ο τίτλος αυτής της επιθετικής σύνθεσης:
δηλαδή, βουρ για το Αρχηγείο του Συμβουλίου Τεχνικής Εκπαίδευσης των Ινδιών (ΑΙCTE – All India Council For Technical Education), κραδαίνοντας ρομφαίες,
και το γιατί το φωτίζει ο υπότιτλος:
… διότι, λέει, αυτό το Συμβούλιο γνωμάτευσε πως Μαθηματικά και Φυσική δεν πρέπει να αποτελούν αναγκαίες προϋποθέσεις για σπουδές μηχανικού
θερμοκέφαλες ανατολίτικες αντιδράσεις;
μπορείς να υποθέσεις ότι σου υπαγορεύει το θυμικό της στιγμής
στην τελική, συζήτηση κάνουμε
για το Bollywood
το Watt κι η προφορά του
σε κάποια επίκαιρα αφιερώματα για τον προσφάτως εκλιπόντα Charlie Watts
άκουγα να τον αποκαλούν «Ουάτς» ή μήπως «Γουάτς»;
άκου τη φωνητική απόδοση του Watt στο διαδικτυακό λεξικό του Cambridge
ξέρω – ξέρω
σημασία έχει να χρησιμοποιείς τη μονάδα ορθά και ας την προφέρεις και «γουάι»
απλά θυμήθηκα μια αλλαγή στην προφορά μιας άλλης μονάδας του ηλεκτρισμού που πέρασε στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα με παρώθηση ποιού άλλου;
Φοιτητικές αναμνήσεις. Όλα τα χρόνια των σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας η μονάδα μέτρησης του συντελεστή αυτεπαγωγής ήταν, σύμφωνα με αυτό που ακούγαμε, το ένα Ανρί
Ήταν φυσικό να σκεφτόμαστε ότι Ανρί ήταν το όνομα κάποιου Γάλλου φυσικού
για τον οποίο βέβαια δεν ξέραμε το παραμικρό
Πήραμε το πτυχίο του φυσικού προφέροντας το ένα Ανρί και αρκετά χρονια αργότερα μάθαμε ότι δεν υπάρχει κανένας φυσικός με το όνομα Ανρί και ότι η μονάδα μέτρησης λέγεται Χένρι από το όνομα του Joseph Henry, του πρώτου ουσιαστικά μεγάλου φυσικού του νεαρού αμερικανικού έθνους, τον οποίο οι πανεπιστημιακοί μας δάσκαλοι αγνοούσαν και πρόφεραν το όνομα της μονάδας στα «γαλλικά»
Halet Çambel (Βερολίνο, 1916 – Κωνσταντινούπολη 2014)
Ολυμπιακοί – Βερολίνο, Χετταίοι – Καρατεπέ
κόρη άμεσου συνεργάτη του Κεμάλ Ατατούρκ και εγγονή του τούρκου πρέσβη στο Βερολίνο την εποχή που γεννήθηκε
σπούδασε στο Αμερικάνικο Κολλέγιο Θηλέων της Πόλης, τη σημερινή «Ροβέρτιο»
τα γερμανικά ηρωικά ρομάντζα της νεότητάς της την έστρεψαν στην ξιφασκία, γιατί όπως το έθεσε η ίδια «δεν έμενε τίποτα άλλο παρά μόνο το μπαλέτο»
είναι η πρώτη μουσουλμάνα, μαζί με την συναθλήτριά της, Suat Fetgeri Aşeni Tarı (1916 – 1970), που μετείχε σε Ολυμπιακούς Αγώνες, αυτούς του 1936 στο Βερολίνο
προσήλθε, αλλά δεν αγωνίστηκε
τις προτάθηκε από γερμανούς οργανωτικούς υπεύθυνους των αγώνων συνάντηση με τον Χίτλερ και η Cambel αρνήθηκε για πολιτικούς λόγους. Η απόφασή της σήμανε και τον αποκλεισμό της απ’ το αγωνιστικό πρόγραμμα
αυτό το περιστατικό με ολόκληρη τη Δύση να κοσμεί τον θρίαμβο του Ναζισμού, γιατί αυτό σηματοδότησε η Ολυμπιάδα του 1936, πέρασε στη λήθη
η αντιναζιστική στάση μιας γυναίκας και μάλιστα της πρώτης μουσουλμάνας σε Ολυμπιακούς θα μπορούσε να έχει θέση αντίστοιχη με αυτή του Τζέσε Όουενς
η ιστορία όμως της Cambel, δεν τελειώνει εδώ – από δω αρχίζει
την ίδια χρονιά (1936) προχωρά τις σπουδές αρχαιολογίας στη Σορβόννη και το 1940 υποστηρίζει τη διατριβή της στο Πανεπιστήμιο της Πόλης
το 1937 συναντά τον μετέπειτα σύζυγό της, τον Nail Cakirhan (1910 – 2008)
ο Cakirhan, κομμουνιστής δημοσιογράφος, ποιητής, φίλος του Nazım Hikmet, εξελίχθηκε σε πολύ γνωστό τούρκο αρχιτέκτονα
η Cambel από το 1947, μαζί με τον γερμανό αρχαιολόγο Helmuth Bosset ανάδειξαν τον πολιτισμό των Χετταίων, στο Καρατεπέ, στην Κιλικία, στα σύνορα Τουρκίας – Συρίας
η συμβολή της στην αποκρυπτογράφηση της σφηνοειδούς γραφής των Χετταίων συνίσταται στην ανακάλυψη πινακίδας με επιγραφές και σε φοινικικό αλφάβητο
το αφιέρωμα της doodle που απευθύνθηκε αποκλειστικά στο τούρκικο κοινό, τίμησε στο πρόσωπό της την ανεξάρτητη γυναίκα
η ανασκαφική δουλειά της Cambel αποτέλεσε την έμπνευση για τις αρχιτεκτονικές δημιουργίες του Cakirhan
η επιστημονική της δραστηριότητα, συνοπτικά
λοιπόν;
ιστορίες άγνωστες που μας μαθαίνουν
για γυναίκες απ’ την άλλη μεριά του Αιγαίου, που έδειξαν σθένος σε εξαιρετικά δύσκολες εποχές,
για φιλελεύθερες εκδοχές του κεμαλικού καθεστώτος που αμφισβητήθηκαν έμπρακτα την προηγούμενη δεκαετία – οι εξελίξεις στο Αφγανιστάν είναι μπροστά
αλλά και για την ύπαρξη μιας τούρκικης αστικής τάξης, που παρήγαγε πολιτισμό
ιστορίες που διευκολύνουν με αναπάντεχες συγκρίσεις την πατριδογνωσία μας
η τοιχογραφία της στα Άδανα