Να τα πούμε;

ευχαριστούμε Διονύση
ευχές σε όλα τα μέλη του δικτύου
ξεχώρισα τα κάλαντα τση Κέρκυρας, γιατί μωρέ τζογούλα μου, οι στίχοι είναι ίδιοι με της μάνας ΝΑ Λακωνίας, αλλά και διότι μου αρέσει η Επτανησιώτικη μουσική
(γυρίζαμε στο χωριό, τότε που ήμασταν παιδιά, άφραγκα εννοείται, ένας κάποιος τρόπος να αποταμιεύσουμε λίγα κέρματα μέσα σε κουμπαρά από κουτί παστεριωμένο γάλα, άλλο ότι αρκετές φορές οι μεγάλοι ξέρανε το κόλπο και με τη λάμα της “λεμπίδας” που κόβαμε το ψωμί, μας τον “τρυγούσαν”, χωρίς να αφήνουν ίχνη παραμόρφωσης του αυτοσχέδιου κουμπαρά μας τότε που ήμασταν παιδιά…)

είχα βραβευτεί, Κωνσταντίνε, τρεις φορές από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, με, πράγματι δύσκολο στην παραβίαση κουμπαρά, άνοιγε, μόνο με κλειδί, στην Εθνική Τράπεζα (!), τον κόκκινο και τον πράσινο τον χάρισα. κράτησα μόνο τον μπλε, γέρασε κι αυτός, πέρασε τα 60…
αν θυμάμαι καλά το θέμα ήταν “η αποταμίευσις και αι συνέπειαι αυτής”, εις άπταιστον καθαρεύουσαν βεβαίως-βεβαίως και ήμασταν στο Δημοτικό (!)