Ολυμπιάδα Φυσικής Κύπρου 2019

Μια ράβδος μάζας και μήκους 2R έχει το ένα άκρο της στερεωμένο σε άρθρωση σε κατακόρυφο τοίχο. Η ράβδος
αρχικά συγκρατείται οριζόντια από το άλλο της άκρο. Στη συνέχεια τοποθετείται κάτω από τη ράβδο ένας δίσκος
μάζας και ακτίνας R, έτσι ώστε να ακουμπά και στον κατακόρυφο τοίχο και στην οριζόντια ράβδο. Ο
συντελεστής στατικής τριβής του δίσκου με τον τοίχο είναι και του δίσκου με τη ράβδο είναι .
Να υπολογίσετε τις ελάχιστες τιμές των συντελεστών τριβής και για τις οποίες όταν ο δίσκος και η ράβδος
αφεθούν δεν θα πέσουν

Φυσική Τάξη Γ

Φυσική Τάξη Β

Φυσική Τάξη Α

Δείτε περισσότερα θέματα διαγωνισμών με κλικ εδώ.

Loading

Subscribe
Ειδοποίηση για
57 Σχόλια
Inline Feedbacks
Όλα τα σχόλια
Παντελεήμων Παπαδάκης
Αρχισυντάκτης

Καλημέρα Γιώργο.

Απορίας άξια… στο σχήμα τους 1) η ένταση σε διεύθυνση ΑΓ και 2) η φορά των από το Β εντάσεων!

Τέλος πάντων συμφωνώ ότι στο Β έχομε την μεγαλύτερη ένταση .Ύστερα από πράξεις με μέτρηση των (ΓΔ)=1,5 ,  ++=4 και Α+=2 

βρήκα με κάθε επιφύλαξη:  Εγ=0,192kQ   ,   Eβ = 0,489kQ   ,  Eα=0,270kQ

Η αναπαράσταση του Η.Π. μέσω των δ.γ. νομίζω  δείχνει την ανισότητα  Εβ>Εα>Εγ  smiley 

Βαγγέλης Κουντούρης

δεν καταλαβαίνω τί δείχνει το σχέδιο,

το δεξιά φορτίο δημιουργεί στα Β και Γ "ελκτική" ένταση;

το αριστερά φορτίο δεν δημιουργεί ένταση στο Γ;

μια ένταση στον φορέα ΑΓ δημιουργείται χωρίς φορτίο; 

Παντελεήμων Παπαδάκης
Αρχισυντάκτης

Πάντως αν καλά θωρώ στη λύση δεν δίνουν απάντηση.

Εμείς όμως απαντάμε στο δοσμένο θέμα όπου δεν υπάρχει κάτι το επιλήψιμο… νομίζω δηλαδή.

Βαγγέλης Κουντούρης

με κάπως βιαστικές πράξεις βρίσκω στο S.I. (συμβατικά πήρα ΓΔ=1m) για τα μέτρα των εντάσεων

Α: 1,222KQ,         B: 1,114KQ ,            Γ: 0.707KQ

Γιώργος Φασουλόπουλος
Αρχισυντάκτης

καλησπέρα Βαγγέλη

Επικοινωνώντας ιδιωτικά με τον Παντελή, για να διευκρινίσω τις διαφωνίες μας στους (σχετικούς) ποσοτικούς λογισμούς των εντάσεων, διαπιστώσαμε:

ότι προκύπτουν από το ότι ο Παντελής εκτιμά τις αποστάσεις των φορτίων από τα σημεία Α, Β, Γ, Δ με βάση το μορφοποιημένο και εν τέλει παραμορφωμένο απόσπασμα των απαντήσεων που παρέθεσα, ενώ εγώ απ’ το πρωτότυπο

Κυρίως όμως, ότι οι υπολογισμοί που ανάρτησα (Εβ / Εα / ΕΓ  = 1,3 / 1,1 / 0,7) ήταν λανθασμένοι.

Ακολουθώντας τη υπόδειξη των Κυπρίων συναδέλφων, για υπολογισμούς με τρία σημαντικά ψηφία, προτείνουμε ως ορθούς τους ακόλουθους

Εβ / Εα / ΕΓ  = 1,10 / 1,11 / 0,707

που επιβεβαιώνουν την απάντηση που προκρίνουν, στην τάξη του λιγότερο σημαντικού ψηφίου.

Επισημαίνουμε βέβαια, ότι αυτές οι διαφορές δεν μπορούν να αναδειχθούν από γραφικές λύσεις.

Σ’ αυτό δεν βοηθάει και η υπόδειξη που υπάρχει στην αρχή των θεμάτων, ότι «τα σχήματα και οι εικόνες δεν είναι σχεδιασμένες υπό κλίμακα».    

Γιάννης Κυριακόπουλος
Αρχισυντάκτης

Καλησπέρα παιδιά.

Βλέπω ένα σχήμα με εντάσεις. Κάποιες εντάσεις δείχνουν το Q2. Θετικό δεν είναι το Q2;

Αντίθετη δεν είναι η φορά;

Πέραν τούτου οι γωνίες δεν είναι γνωστές;

Δεν είναι η μία 60 μοίρες και η άλλη 90 μοίρες;

Γιώργος Φασουλόπουλος
Αρχισυντάκτης

Γιάννη, είναι ένα σχήμα που έχει εντάσεις και προκαλεί εν(σ)τάσεις.

Και τα δυο φορτία είναι θετικά.

Συμφωνώ με την εκτίμηση των γωνιών, με βάση με το σχήμα.

Την μια 90 μοίρες και την άλλη 63,4 μοίρες (γωνία με συνημίτονο 1/ρίζα 5).

Γιώργος Φασουλόπουλος
Αρχισυντάκτης

Αναμένοντας τα θέματα του Διαγωνισμού «Αριστοτέλης», παραθέτω την εκφώνηση ενός από τα θέματα της Α Λυκείου, του Διαγωνισμού της ΕΚΦ.

Το τέταρτο ερώτημα και η προτεινόμενη λύση

Οι θεματοδότες εκτιμούν ότι η μέγιστη τιμή της στατικής τριβής, ώστε το σύστημα των τριών σωμάτων να παραμείνει ακίνητο είναι 1. Χωρίς διευκρινήσεις.

Όταν ένα σώμα εφάπτεται σε έδρανο με συντελεστή μεγαλύτερο του 1, είναι οικονομικότερο για να αλλάξει θέση, να ανασηκωθεί παρά να αντιμετωπιστεί η τριβή ολίσθησης.

Για τα δεδομένα φορτία που προκαλούν την ολίσθηση, δεν αντιλαμβάνομαι να μπαίνει περιορισμός για άνω όριο του συντελεστή τριβής.

Γιώργος Φασουλόπουλος
Αρχισυντάκτης
Απάντηση σε  Διονύσης Μάργαρης

Λες Διονύση;

Ίσως!

Δηλαδή τιμές συντελεστή τριβής μεγαλύτερες του 1, θα μπορούσαν να θεωρηθούν συμβατικά, ως το όριο πέραν του οποίου οι επιφάνειες θεωρούνται συγκολλημένες.