Η επιστροφή στα σχολεία.

Επέστρεψαν σήμερα οι μαθητές της Γ΄τάξης Λυκείου στα σχολεία τους.

Θα ήθελα να  μεταφερθούν εδώ, κάποιες έγκυρες πληροφορίες, για το τι ακριβώς συνέβη σήμερα στα σχολεία.

Επέστρεψαν πράγματι οι μαθητές;

Εξάλλου διαβάζω  στο esos ότι ψηφίστηκε η τροπολογία της υπουργού παιδείας:

“Με τις ψήφους των Βουλευτών της ΝΔ υπερψηφίστηκε σήμερα λίγο πριν τα μεσάνυχτα στην Ολομέλεια της Βουλής η τροπολογία που κατέθεσε  η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως  στο νομοσχέδιο για το μεταναστευτικό, που προβλέπει εκτενέστερο θεσμικό πλαίσιο για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, ιδιαίτερα, δε, τώρα με τη σταδιακή επαναλειτουργία σχολείων, με δυνατότητα για κάποιους μαθητές να απουσιάζουν για συγκεκριμένους λόγους .

Ειδικότερα, με την τροπολογία που ψηφίστηκε ορίζεται , όπως είχε αναγγελθεί, η δυνατότητα ταυτόχρονης διδασκαλίας σε μαθητές που συμμετέχουν στο μάθημα με φυσική παρουσία και σε μαθητές που συμμετέχουν εξ αποστάσεως, σε περίπτωση επιδημικής νόσου.

Επιπλέον, προβλέπεται, σε περίπτωση έκτακτου ή απρόβλεπτου γεγονότος, η δυνατότητα συνολικής σύγχρονης εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, για όσο διαρκεί η έκτακτη ή απρόβλεπτη συνθήκη (π.χ. σε περίπτωση φυσικών καταστροφών).

Το υπουργείο Παιδείας επισημαίνει  ότι η διάταξη συντάχθηκε μετά από διαβούλευση με την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα.

Η ίδια τροπολογία ρυθμίζει εκτενέστερα το πλαίσιο της άδειας ειδικού σκοπού για εκπαιδευτικούς, οι οποίοι θα μπορούν να τη λάβουν, κατόπιν αιτιολογημένης απόφασης του προϊσταμένου τους, ήτοι του διευθυντή.”

Loading

Subscribe
Ειδοποίηση για
29 Σχόλια
Inline Feedbacks
Όλα τα σχόλια
Στάθης Λεβέτας
Αρχισυντάκτης
11/05/2020 8:15 ΜΜ

Γιάννη γνωρίζω τα προβλήματα. Δεν υποστηρίζω ότι δεν υπάρχουν. Απαντώ επί της αρχής. Όπως είναι σήμερα τα πράγματα και για όσο χρειαστεί και όπου είναι τεχνικά υλοποιήσιμο, ας μπουν κάμερες.

Στάθης Λεβέτας
Αρχισυντάκτης
11/05/2020 8:21 ΜΜ

Ανδρέα καλησπέρα. Θα συμφωνούσα, αν γινόταν μόνιμα κάτι τέτοιο. |Προσωπικά κάνω μάθημα με κάμερα. Νομίζω πως υπερβάλλουμε λίγο. Φυσικά αυτήν είναι μόνον η δική μου άποψη, μάλλον μειοψηφούσα…

Βαγγέλης Κουντούρης

καλησπέρα σε όλους

επειδή “παλιός” και “γεροπαράξενος”, ίσως, να καταθέσω μερικά:

προσωπικά δεν με φοβίζει η κάμερα, παρόλο που δίνει δυνατότητες σε κακόπιστους να δείξουν τη μικρότητά τους απομονώνοντας φράσεις ή κινήσεις, (σχεδόν πάντα απευθυνόμενος στους μαθητές μου τους αποκαλούσα “σαραβαλάκια” και “αχρηστόπουλους” και “τόσοι μαθητές υπάρχουν τί κακό έκανα και μου τύχατε εσείς”, τους παρατηρούσα διότι “κάποιο ανασαίνει”, τους φοβέριζα ότι “θα τους ρίξω στα λιοντάρια”, τους “τιμωρούσα” με “10ήμερη αυστηρή φυλάκιση”, ότι “θα τους γδάρω ζωντανούς”, υπήρχε προσωπική σχέση, και ιδιαίτερα εκτός αιθούσης, ήξεραν ότι τα αγαπάω και ήξερα ότι με λάτρευαν…)

απλά θεωρώ ότι δεν είναι πλήρες μάθημα αυτό, αφού δεν μου δίνει τη δυνατότητα της άμεσης επαφής με όλους τους μαθητές, του “διαβάσματος” των ματιών τους, της “εκμετάλλευσης της αλληλεπίδρασης και του όποιου λάθους, της επανατροφοδότησης, της αξιολόγησης διδασκαλίας και μαθητών, είναι, πιθανόν “μια κάποια λύση”, που θα έλεγε ο Καβάφης, προσωρινή σε καθε περίπτωση θα συμπλήρωνα

ο φόβος, κατά την άποψή μου, είναι αλλού, αν το διαδικτυακό μάθημα “πετύχει”

εγώ, το υπουργείο δηλαδή, με ορίζοντα εφαρμογής π.χ. 10 χρόνια, επιλέγω για κάθε νομό 30 Φυσικούς παραγωγικούς και έμπειρους στον τομέα αυτόν (αν ρίξω ένα δίχτυ στο ylikonet το έλυσα το πρόβλημά μου…) επιβάλλω όλα τα σχολεία να έχουν το ίδιο εβδομαδιαίο πρόγραμμα και τους αναθέτω διαδικτυακό μάθημα σε όλα τα σχολεία του νομού, άντε και μια φορά το 4μηνο γραπτές εξετάσεις με τυχαία και διαφορετικά θέματα από τράπεζα θεμάτων, οπότε και ουσιαστικά ελαχιστοποιώ τους νέους διορισμούς…

τί, μη ρίχνω ιδέες;

Γιώργος Έψιμος
11/05/2020 11:47 ΜΜ

Ας μη τα μπερδεύουμε, όταν λέμε "όχι στις κάμερες" εννοούμε κατά τη διάρκεια της δια ζώσης διδασκαλίας. Δεν εννοούμε δηλαδή ότι διαφωνούμε με τη σύγχρονη διδασκαλία, όπως τη γνωρίσαμε το προηγούμενο διάστημα (ή με άλλες διδακτικές χρήσεις μιας κάμερας).

Επίσης, ας μη βολευόμαστε πίσω από το "τεχνικά ανέφικτο", γιατί αργά η γρήγορα αυτό θα αλλάξει. Οι λόγοι που η κάμερα δεν θέλουμε να υπάρχει στην τάξη είναι άλλοι και είναι μεγαλύτερης βαρύτητας.

Μια περισσότερο αναλυτική καταγραφή της άποψης μου θα βρείτε στο facebook, εδώ

 

Γιάννης Κυριακόπουλος
Αρχισυντάκτης

Γεια σας παιδιά.

Σήμερα έκανα δίωρο μάθημα.

Παρούσα μια μαθήτρια.

Πάντως είναι μια διαδικασία απείρως ομορφότερη της διαδικτυακής τοιαύτης.

Αρης Αλεβίζος
Αρχισυντάκτης
12/05/2020 4:08 ΜΜ

 

Βαγγέλης :

"…..επιλέγω για κάθε νομό 30 Φυσικούς παραγωγικούς και έμπειρους στον τομέα αυτόν (αν ρίξω ένα δίχτυ στο ylikonet το έλυσα το πρόβλημά μου…) επιβάλλω όλα τα σχολεία να έχουν το ίδιο εβδομαδιαίο πρόγραμμα και τους αναθέτω διαδικτυακό μάθημα σε όλα τα σχολεία του νομού, άντε και μια φορά το 4μηνο γραπτές εξετάσεις με τυχαία και διαφορετικά θέματα από τράπεζα θεμάτων, οπότε και ουσιαστικά ελαχιστοποιώ τους νέους διορισμούς…

τί, μη ρίχνω ιδέες; "

Βαγγέλη μου το κράτος είναι φτωχό, γιατί 30. Δυο τρεις "μορφωμένοι"  "δικοί" μας ψάχνουν στο youtube, βρίσκουν έτοιμα βιντεοσκοπημένα μαθήματα για όλα τα κεφάλαια, ασκήσεις μεγάλες μικρές σε ppt,  pdf, doc,  διαγωνίσματα και ότι βάλει ο νους σου. Αυτά προβάλλονται.   κλπ κλπ κλπ 

 Φοβάσαι μην πάρει ιδέες το υπουργείο; 'Ελα  Βαγγέλη. Αν εκφράσει την παραμικρή νύξη η όποια  ηγεσία  τέτοιες και παρόμοιες ιδέες μάτσο θα παρουσιάσουν οι "γνωστοί  παρατρεχάμενοι"

Βαγγέλης Κουντούρης

οι "δικοί" τους πάντα, ναι, Άρη

οι πάντα άχρηστοι…

διότι οι αξίζοντες

είχαν αξιοπρέπεια,

τρέλλα μιλάμε…

Θοδωρής Παπασγουρίδης

Καλησπέρα, δεν θέλησα να γράψω για την εικόνα της πρώτης μέρας, αφού οι περισσότεροι μαθητές ήρθαν για διαδικαστικούς λόγους….Περίμενα για να έχω πληρέστερη εικόνα

Στη φυσική , η συμμετοχή νομίζω είναι αξιοπρεπής….λίγο περισσότερο από το 60% των μαθητών του θετικού προσανατολισμού….ουσιαστικά τα παιδιά που κάναμε μάθημα μέσω webex….Αυτό μου δίνει τη δυνατότητα να συνεχίσω την επανάληψη από εκεί που είχα σταματήσει…Τα συγκεκριμένα παιδιά δείχνουν μεγάλη υπευθυνότητα….Χωρίς μάσκες βέβαια, αλλά σε σωστή απόσταση….με κύρια  αγωνία για το βαθμό δυσκολίας των θεμάτων….

Συμμετοχή στη φυσική – βιολογία υπάρχει και στο τμήμα υγείας….Όμως  μέχρι εκεί…

Μιλώντας με περσινή μου μαθήτρια που τώρα είναι στο υγείας και σε δική μου παραίνεση να συνεχίσει να έρχεται, μου είπε πως δεν προλαβαίνει γιατί έχει πολλά…και πως για αυτό φταίει το……ylikonet…Της είπα λοιπόν και εγώ, να μην μπαίνει στο ylikonet παραμονές εξετάσεων και εκείνη μου είπε πως οι καθηγητές στο φροντιστήριο φταίνε…γιατί τους δίνουν τις ασκήσεις του ylikonet….

Γιώργος Φασουλόπουλος
Αρχισυντάκτης

αφού ο λόγος σχετικά με τη βιντεοσκόπιση μαθημάτων εξελίσσεται σ’ αυτή την ανάρτηση, θα συνεισφέρω με ένα παράδειγμα ενός βιντεομαθήματος με τη ρητή δήλωση ότι η αναφορά δεν έχει στόχο την επίδειξη δασκαλίστικης υπεροχής πάνω σε αλλότριες αστοχίες, μικρές ή και λίγο μεγαλύτερες, όσο γιατί η υπόθεση να με βιντεοσκοπούσαν όταν ξεκίναγα αυτή τη δουλειά μου προκαλεί αμηχανία

γιατί θυμάμαι ότι επανειλημμένως χρησιμοποίησα τον όρο βολτάμετρο ενώ έδειχνα βολτόμετρο (στο 50:00, αλλά και πάρα κάτω)

θα μπορούσα να είχα χρησιμοποιήσει μια ελλιπή περιγραφή όπως η ακόλουθη: «η ολική αντίσταση μιας παράλληλης συνδεσμολογίας θα βγαίνει σίγουρα μικρότερη απ’ τη μεγαλύτερη απ’ όλες» (στο 44:00)

και σηκώνει συζήτηση το ότι αν διακοπεί το ρεύμα στον έναν απ’ τους δύο κλάδους μιας παράλληλης συνδεσμολογίας, το ρεύμα θα αυξανόταν στο άλλο κλάδο, αφού όλο το ρεύμα θα πέρναγε απ’ αυτόν (στο 46:00),

αυτά τα ολισθήματα, που συμβαίνουν συχνά στη διδακτική πράξη, συνήθως χρησιμοποιούνται χαιρέκακα, τα επικαλούνται για να υπονομευτούν επαγγελματικές σταδιοδρομίες, τα διαστέλλουν παραδειγματικά για να περισταλούν επαγγελματικά δικαιώματα

προτείνω αυτή η περίπτωση να αντιμετωπιστεί στοχαστικά ώστε να συνειδητοποιηθούν κάποια από τα αρνητικά ενδεχόμενα της εποχής μετά την καραντίνα, αν εξελιχθεί με τους όρους που εφαρμόστηκαν κατά τη διάρκειά της  

Αρης Αλεβίζος
Αρχισυντάκτης
15/05/2020 2:14 ΜΜ

 

Κείμενα δυο διευθυντών σχολείων……τόσο διαφορετικών.. και όμως……

 

 Γεωργίου Θαλάσση   Επί 23 χρόνια  διευθυντής γυμνασίου στη Σχολή Μωραΐτη

Όχι στη μαγνητοσκόπηση του μαθήματος

Posted on 7 Μαΐου, 2020 by georgethalassis

Επί 23 χρόνια που ήμουν διευθυντής γυμνασίου στη Σχολή Μωραΐτη αντιστάθηκα πολύ έντονα στις φωτογραφήσεις και τις μαγνητοσκοπήσεις κάθε είδους, με εξαίρεση για τις σχολικές γιορτές και τις θεατρικές παραστάσεις και πάντα με αυστηρές προδιαγραφές.

Είχα ακούσει πολλές φορές αιτήματα γονέων για παρακολούθηση των κοινόχρηστων χώρων του Σχολείου με κάμερα για λόγους ασφάλειας. Μου είχε ζητηθεί να τοποθετηθεί κάμερα ακόμη και στα αποδυτήρια και στους προθάλαμους των τουαλετών, αλλά, παρά τα τόσο παράλογα αιτήματα από μια πολύ μικρή μερίδα γονέων ευτυχώς, κανείς δεν μου ζήτησε να μπει κάμερα και μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας. Και όταν η γενική διεύθυνση του Σχολείου μου ζήτησε να μπαίνω στις τάξεις, για να παρακολουθώ την ποιότητα του μαθήματος αρνήθηκα κατηγορηματικά σε αυτό το παιχνίδι εξουσίας. Η αίθουσα διδασκαλίας και το μάθημα δεν πρέπει να παραβιάζονται από κανένα μάτι, κανένα αυτί, καμιά παρουσία τρίτου προσώπου. Και μπορώ να διαβεβαιώσω ότι τα μάτια και τα αυτιά των τρίτων είναι στην πλειοψηφία τους κακόβουλα.

Μου είχε τύχει να κυκλοφορούν μαγνητοσκοπημένα στιγμιότυπα από κινητά μαθητών σε ώρα αντικατάστασης απόντος καθηγητή ή ακόμη και κατά την ώρα του διαλείμματος, που τα χρησιμοποιούσαν γονείς, για να ισχυριστούν ότι ο εικονιζόμενος καθηγητής δεν μπορεί να επιβάλει την τάξη και να κάνει μάθημα. Και δεν θέλω να θυμάμαι το μπούλιγκ που γινόταν με μαγνητοσκοπημένες ιδιωτικές στιγμές παιδιών.

Τώρα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την απαίτηση του υπουργείου παιδείας να μαγνητοσκοπούνται τα μαθήματα, για να προβάλλονται στα παιδιά που αδυνατούν να παρακολουθήσουν το μάθημα.

Κατανοώ την ανάγκη, κατανοώ τις έκτακτες ανάγκες αυτής της περιόδου, αλλά ούτε σε αυτήν, ούτε σε άλλη περίπτωση εγώ ως διευθυντής σχολείου δεν θα επέτρεπα να γίνει μαγνητοσκόπηση την ώρα του μαθήματος. Υπάρχουν κάποια όρια που δεν πρέπει ποτέ και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες ή ανάγκες να παραβιάζονται. Και αν γίνει υποχώρηση σε αυτή την ανάγκη, πάντα θα εμφανίζονται τέτοιες ανάγκες στο μέλλον με αυτήν ή με άλλη ηγεσία στο υπουργείο παιδείας, με αυτήν ή με άλλη κυβέρνηση. Κάθε τόσο αδειάζουν από παιδιά οι σχολικές αίθουσες λόγω γρίπης, πάντα θα υπάρχουν παιδιά που λείπουν, παιδιά που έχουν απορίες, παιδιά που κάνουν επανάληψη, παιδιά που προετοιμάζονται για εξετάσεις. Γιαυτό η άρνηση πρέπει και τώρα και στο μέλλον να είναι κατηγορηματική.

Το σχολικό μάθημα δεν είναι ακαδημαϊκή διάλεξη, δεν είναι δημόσια διάλεξη, δεν είναι ανακοίνωση σε επιστημονικό συνέδριο. Το σχολικό μάθημα δεν παράγεται από μια επιστημονική αυθεντία, αλλά από όλη την τάξη. Δεν παράγεται μόνο από τον εκπαιδευτικό, αλλά και από όλα τα παιδιά. Ο/η εκπαιδευτικός δεν απευθύνεται σε ένα απρόσωπο και ανώνυμο ακροατήριο από ένα χειρόγραφο που έχει μπροστά του. Απευθύνεται σε όλα τα παιδιά μαζί, αλλά και σε καθένα χωριστά, κάνει το μάθημα μαζί με όλα τα παιδιά, αλλά και με το καθένα χωριστά. Και κυρίως η σχολική αίθουσα είναι κατεξοχήν ο χώρος όπου γίνονται λάθη, πολλά λάθη, γιατί τα παιδιά μαθαίνουν κυρίως από τα λάθη τους. Λάθη που προσπερνιούνται, που ξεχνιούνται, λάθη που δεν στιγματίζουν. Μέσα στη σχολική αίθουσα τα παιδιά που μιλάνε πολύ θα συγκρατηθούν, για να μιλήσουν και τα παιδιά που μιλάνε λίγο ή καθόλου. Τα παιδιά που έχουν απορίες θα ενθαρρυνθούν να διατυπώσουν τις απορίες τους και τα παιδιά που έχουν καταλάβει το μάθημα θα μάθουν να είναι υπομονετικά με τα παιδιά που έχουν κενά στις γνώσεις τους. Τα παιδιά μέσα στην τάξη δεν μιλάνε μόνο για να ελεγχθούν οι γνώσεις τους. Κυρίως μιλάνε, για να προχωρήσει το μάθημα παρακάτω. Με τη συμμετοχή των παιδιών προχωράει το μάθημα, όχι με τον μονόλογο του εκπαιδευτικού.

Αλλά μέσα στην τάξη μπορεί να γίνουν κι άλλα πράγματα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που κάποιο παιδί το έπαιρνε ο ύπνος κι εγώ έκανα νόημα στα άλλα παιδιά να κάνουν ησυχία κι εγώ μιλούσα χαμηλόφωνα, για να μην ξυπνήσει το παιδί που κοιμόταν. Γιατί συχνά οι έφηβοι υποφέρουν από αϋπνία κι αν το παιδί κοιμόταν δέκα-δεκαπέντε λεπτά θα μπορούσε να συνεχίσει με πιο καθαρό μυαλό την υπόλοιπη μέρα. Κι άλλοτε πάλι που τα έβλεπα αγχωμένα, γιατί είχαν τεστ την επόμενη ώρα, τα άφηνα το τελευταίο δεκαπεντάλεπτο να συζητήσουν μεταξύ τους τις απορίες τους και να κάνουν μια τελευταία επανάληψη. Και τα άφηνα να γελούν και τα έκανα να γελούν. Γιατί το γέλιο είναι ιερή στιγμή για το παιδί, εφόσον δεν γελάει εις βάρος κάποιου άλλου.

Πριν από λίγες ημέρες μια παλιά μου μαθήτρια μου έστειλε ένα μήνυμα: «Σας αγαπώ πάντα… Ήμουν μαθήτριά σας δεκαετία 80… Μας κάνατε πλάκα τσα πίσω από την κουρτίνα…»

Γιατί η σχολική τάξη είναι μια μεγάλη αγκαλιά. Και μέσα στην αγκαλιά χωράει πολύ κλάμα και πολύ γέλιο. Αυτό που δεν χωράει είναι η κάμερα, φανερή ή κρυφή.

Ο Νίτσε έλεγε ότι ο δάσκαλος είναι ο κατεξοχήν πατέρας. Εγώ, λοιπόν, σας λέω πως ο δάσκαλος πρέπει να είναι η κατεξοχήν μητέρα. Και πρέπει να παραμείνει μητέρα που δεν υποκαθίσταται, ούτε αντικαθίσταται από την τεχνολογία.

Το μισό χαρτοφυλάκιο της κυρίας Κεραμέως μαγνητοσκοπείται και προβάλλονται από την τηλεόραση λειτουργίες και ακολουθίες. Ας μείνει το άλλο μισό χαρτοφυλάκιο στην ησυχία του. Με την μαγνητοσκόπηση του μαθήματος δεν εξυπηρετείται η παιδεία. Η πολιτική του υπουργείου παιδείας εξυπηρετείται. Κανένας και καμιά εκπαιδευτικός με στοιχειώδη αυτοσεβασμό δεν πρέπει να ενδώσει σε αυτήν την πολιτική. Με το όχι στη μαγνητοσκόπηση διαφυλάσσουμε τις θεμελιώδεις αξίες της δημοκρατικής παιδείας και της ανθρωπιάς μας.

Posted in Homepage,Εκπαιδευτικά,Κοινωνικά,Σχολή Μωραΐτη,Uncategorized 39 Σχόλια

 

                               …………………………………….

Γιώργου Μάρκου,  διευθυντή του 1ου Δημοτικού Σχολείου Καρπάθου.

«Να βάλουμε κάμερες στο σχολείο όλες τις ημέρες, όλες τις ώρες. Γιατί, όχι;»

Την επιστολή του διευθυντή του 1ου Δημοτικού Σχολείου Καρπάθου κ. Γιώργου Μάρκου, που αφορά, μεταξύ άλλων και το ζήτημα με τις κάμερες στα σχολεία, δημοσιεύτηκε στην σελίδα της Ένωσης Διευθυντών Σχολικών Μονάδων Α/βθμιας εκπαίδευσης. Στο κείμενό του, ο κ. Μάρκου περιγράφει την κατάσταση

που αντιμετωπίζει η πλειοψηφία των δασκάλων και των διευθυντών των δημόσιων σχολείων και σημειώνει «Να βάλουμε κάμερες στο σχολείο όλες τις ημέρες, όλες τις ώρες. Γιατί, όχι;» […] να δείχνουν «το δημόσιο σχολείο του 2020».

Ακολουθεί το κείμενο του Γιώργου Μάρκου:

«Να βάλουμε κάμερες στο σχολείο όλες τις ημέρες, όλες τις ώρες. Γιατί, όχι; Να δείχνουν:

Την 1η κάθε Σεπτέμβρη που στο σχολείο στην Κάρπαθο είμαστε 4 και όχι 18.

Τις ημέρες που χάνονται μαθήματα, γιατί δεν έχουμε εκπαιδευτικούς. Που οι λίγοι δουλεύουν και για τους υπόλοιπους. Αυτούς που θα έρθουν δύο μήνες μετά.

Τους εκπαιδευτικούς που αλλάζουν κάθε χρόνο, γιατί δεν είναι μόνιμοι και πάει περίπατο η παιδαγωγική και εκπαιδευτική συνέχεια.

Το ολοήμερο τμήμα που ξεκινά ένα μήνα αργότερα.

Την ημέρα που έρχονται τα βιβλία και τα ξεφορτώνουμε από το φορτηγό.

Να αρθεί το απόρρητο στα τηλέφωνα και να μάθει ο κόσμος την κοροϊδία που εισπράττουμε από όσους πρέπει να συντηρούν τα σχολεία.

Να βλέπουν οι γονείς τους εκπαιδευτικούς που σκουπίζουν, καθαρίζουν, παίρνουν τηλέφωνο άλλους γονείς που στέλνουν παιδιά άρρωστα στο σχολείο.

Τις παράλογες απαιτήσεις που ακούμε. Τον παραλογισμό που ζούμε.

Το δάσκαλο που ζεσταίνει το φαγητό, που σερβίρει, που καθαρίζει τα τραπέζια και κάνει και μάθημα στο ολοήμερο.

Να δουν όλοι πώς παίζουμε κορώνα γράμματα με τη φυλακή τις ώρες των εφημεριών.

Να δούν τι σημαίνει εργασιακό και τι διδακτικό ωράριο.

Τη δασκάλα με το παιδάκι στην παράλληλη στήριξη.

Την κοινωνική ανισότητα, τη φτώχεια αλλά και την αξιοπρέπεια.

Να δουν όλοι τις εργατοώρες έξω από την τάξη, μέσα όμως στο σχολείο.

Να δείξουν οι κάμερες τις αίθουσες με τις λιμνούλες της βροχής. Τα ταβάνια με τους σοβάδες. Το επικίνδυνο προαύλιο.

Να δουν όλοι το σύγχρονο εποπτικό υλικό, τα φθαρμένα θρανία, τις δαπάνες για την παιδεία.

Τι σημαίνει μάθημα το χειμώνα με κρύο και το καλοκαίρι με τη ζέστη.

Τα παιδιά που σε λίγο θα κάθονται στα θρανία όχι δύο δύο, αλλά τρία τρία.

Να αποκτήσουν όλοι πρόσβαση στα έγγραφα που στέλνουμε στους αρμόδιους για τη λειτουργία των σχολείων και τις απαντήσεις που μας δίνουν.

Να δουν εκπαιδευτικούς στα σχολεία Σάββατα, Κυριακές.

Να δουν την καθημερινή αγωνία μας. Και τον αγώνα που δίνουμε για τα παιδιά μας.

Την ευθύνη που βαραίνει το Διευθυντή.

Να δουν το δημόσιο σχολείο του 2020.

Να δουν όλοι 2020 λόγους που τα σχολεία μερικοί τα πάνε πίσω με τα έργα τους και μπροστά στα λόγια.

Να δουν επιτέλους σε ποιων το φιλότιμο στηρίζεται.

Το σχολείο μας.

Υ.Γ. Και debate στα κανάλια, κανένα πρόβλημα».

 

//tvxs.gr/

 

 

Αρης Αλεβίζος
Αρχισυντάκτης
15/05/2020 2:36 ΜΜ

Και  μια δασκάλα.

Κανένα «κακόβουλο μάτι» δεν χωράει στις σχολικές αίθουσες

Ρήγα Κατερίνα, δασκάλα στο Δημοτικό Σχολείο Ζευγολατιού Κορινθίας 

«Μέσα στην τάξη αφήνουμε καθημερινά κομματάκια της ψυχής μας»

 

Ο Ανδρέας έκανε εμετό την ώρα του μαθήματος. Δεν πρόλαβε καν να πει στη δασκάλα του ότι δεν αισθανόταν καλά. Η δασκάλα σταμάτησε το μάθημα και αφού ηρέμησε τον μικρό Ανδρεα, τηλεφώνησε στους γονείς του και καθάρισε το πάτωμα.

Η Άννα κατουρηθηκε πανω της. Είναι τόσο ντροπαλή και έβαλε τα κλάματα. Η δασκάλα σταματησε το μάθημα για να την παρηγορήσει και να τη βεβαιώσει πως δεν τρέχει τίποτα και πως ολα διορθώνονται.Ο Λευτέρης, την ώρα ενός μαθήματος που μιλούσε για τη μητρική αγάπη, πετάχτηκε επάνω και αφού μάζεψε όσο κουράγιο χωρούσε στο μικρό του κορμάκι δήλωσε με παράπονο ότι αυτός δεν έχει μαμά γιατί τον παράτησε όταν ήταν δύο μηνών και μεγαλώνει μόνο με τον μπαμπά. Τότε η δασκάλα διέκοψε το μάθημα, τον πλησίασε και με μεγάλη τρυφερότητα, για να μη σπάσει το κλαράκι της δύναμης και της ελπίδας που φύτρωνε μέσα του, τον αγκάλιασε και του υπενθύμισε ότι έχει εναν μπαμπά που πάντα θα τον αγαπάει και θα τον προστατεύει και ως μάνα και ως πατέρας και ότι η ιδια θα είναι δίπλα του οποία στιγμη τη χρειαστεί.

 

Ο Στέλιος έχει αυτισμό. Όταν έχει άγχος μασάει το τετράδιο του, τρώει τη γόμα του… Τον ευχαριστεί πολύ να λέει ανέκδοτα στους συμμαθητές του. Πολλές φορές διακόπτει το μάθημα για να πει στους συμμαθητές του ένα ανέκδοτο. Η δασκάλα τον αφήνει γιατί ξέρει ότι αυτό θα τον χαλαρώσει και θα τον επαναφέρει στην τάξη. Οι συμμαθητές του, όταν τελειώνει ο Στέλιος το ανέκδοτο, πάντα γελάνε και τον χειροκροτούν και αυτός καμαρώνει.

Κάθε μέρα, το πρώτο δεκάλεπτο πριν αρχίσει το μαθημα, η δασκάλα διαβαζει ένα λογοτεχνικό βιβλίο. Ξέρει ότι αυτό δε το λένε τα αναλυτικά προγράμματα αλλά αυτή το κάνει γιατί αρέσει πολύ στα παιδιά της…στους μαθητές της. Τώρα διαβάζει το ” Φιλενάδα φουντούκια μου” της Αγγελικής Βαρελά και είναι πολύ περήφανη που οι μαθητές της αγάπησαν και έκαναν φίλο τους ένα μικρό, ασήμαντο δεντράκι στο κέντρο μιας μεγαλούπολης και κατάλαβαν την αξία του.

Ο δάσκαλος έγινε για άλλη μια φορά “Καραγκιόζης” ! Θέλει να κάνει τα παιδιά του να γελάνε. Λέει αστεία και αυτά ξεκαρδιζονται στα γελια. Χαίρεται τόσο πολύ όταν τα βλέπει να γελάνε! Θέλει να τα διδάξει μια καινούρια, δύσκολη έννοια και είναι σίγουρος ότι θα την κατακτήσουν πιο εύκολα αν είναι ευτυχισμένα και χαλαρά. ……………………………………………………………………………..

Καθημερινες εικόνες της σχολικής πραγματικότητας που αντιμετωπίζουν δάσκαλοι και καθηγητές με ατσάλινη υπομονή και πολλή αγάπη. Εικόνες που μπορεί πολύ εύκολα να γινουν αιτία για χλεύη σε μυαλά κενά και βρόμικα, σε παράσιτα στο σώμα της οικογένειας που τη λένε και τάξη. Και μη μου διαμαρτυρηθείτε μερικοί…η κοινωνία δεν είναι αγγελικά πλασμένη. Το έχει αποδείξει πολλές φορές.

Μέσα στην τάξη αφήνουμε καθημερινά κομματάκια της ψυχής μας. Γινόμαστε γιατροί, νοσοκόμοι, ψυχολόγοι, ιεροκήρυκες, μανάδες και πατεράδες για τους μαθητές και τις μαθήτριες μας. Ποιος εκπαιδευτικός δεν ηρθε κάποια στιγμη αντιμέτωπος με μια από τις παραπάνω περιπτώσεις ή παρόμοια;

Μέσα στην τάξη κλαίμε, γελάμε, μαλώνουμε, αγκαλιαζομαστε. Και κάθε γεγονός που συμβαίνει στην σχολική μας κοινότητα είναι και ένα μάθημα, και μια συμβουλή προς τους μαθητές μας. Γιατι πάνω απ’ όλα προετοιμάζουμε αυριανούς πολίτες που θα κληθούν και αυτοί κάποια στιγμή να δώσουν τους δικούς τους αγώνες.

Σε ολα τα παραπάνω κανένα κακόβουλο μάτι δεν έχει θέση. Θέλουμε να βλέπουμε υψωμένα χεράκια και πρόσωπα με αυτοπεποίθηση που θέλουν να μιλησουν, να ρωτήσουν και να εκφραστούν. Ήρθε η ώρα να κόψουμε για άλλη μια φορά χέρια που μας κουνάνε το δάχτυλο και μας φοβεριζουν με κάμερες και αξιολόγηση

 

Παντελεήμων Παπαδάκης
Αρχισυντάκτης

Καλησπέρα στη νησίδα.

Το απόσπασμα που μεταφέρω μου έφερε ζωντανή την συνήθη εικόνα των τάξεων που έκανα μάθημα…διαρκής διάλογος και η σκυτάλη της συνέχειας να πηγαινοέρχεται μεταξύ μας με τη μορφή λόγου ,λόγου ορθού και λόγου λανθασμένου που η διόρθωσή του ήταν κέρδος αμφοτέρων , εικόνα αμοιβαίου σεβασμού   που δεν προσφέρεται για προβολές . Για το όποιο πρόβλημα ας  αναζητηθεί αξιοπρεπής λύση.

"Το σχολικό μάθημα δεν είναι ακαδημαϊκή διάλεξη, δεν είναι δημόσια διάλεξη, δεν είναι ανακοίνωση σε επιστημονικό συνέδριο. Το σχολικό μάθημα δεν παράγεται από μια επιστημονική αυθεντία, αλλά από όλη την τάξη. Δεν παράγεται μόνο από τον εκπαιδευτικό, αλλά και από όλα τα παιδιά. Ο/η εκπαιδευτικός δεν απευθύνεται σε ένα απρόσωπο και ανώνυμο ακροατήριο από ένα χειρόγραφο που έχει μπροστά του. Απευθύνεται σε όλα τα παιδιά μαζί, αλλά και σε καθένα χωριστά, κάνει το μάθημα μαζί με όλα τα παιδιά, αλλά και με το καθένα χωριστά. Και κυρίως η σχολική αίθουσα είναι κατεξοχήν ο χώρος όπου γίνονται λάθη, πολλά λάθη, γιατί τα παιδιά μαθαίνουν κυρίως από τα λάθη τους. Λάθη που προσπερνιούνται, που ξεχνιούνται, λάθη που δεν στιγματίζουν. Μέσα στη σχολική αίθουσα τα παιδιά που μιλάνε πολύ θα συγκρατηθούν, για να μιλήσουν και τα παιδιά που μιλάνε λίγο ή καθόλου. Τα παιδιά που έχουν απορίες θα ενθαρρυνθούν να διατυπώσουν τις απορίες τους και τα παιδιά που έχουν καταλάβει το μάθημα θα μάθουν να είναι υπομονετικά με τα παιδιά που έχουν κενά στις γνώσεις τους. Τα παιδιά μέσα στην τάξη δεν μιλάνε μόνο για να ελεγχθούν οι γνώσεις τους. Κυρίως μιλάνε, για να προχωρήσει το μάθημα παρακάτω. Με τη συμμετοχή των παιδιών προχωράει το μάθημα, όχι με τον μονόλογο του εκπαιδευτικού."

Γιώργο, Διονύση , Άρη, Ανδρέα ,Θοδωρή ,Γιάννη, Στάθη … ευχαριστώ για  ότι καταθέτετε